Μιά απάντηση στο σ. Στάθη Κουβελάκη

Σύντροφοι,

Γράφω τις παρακάτω γραμμές με αφορμή το εκτεταμένο και -από ότι μπόρεσα να καταλάβω- συναισθηματικά φορτισμένο άρθρο του σ. Στάθη Κουβελάκη με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ στο μεταίχμιο» που δημοσιεύτηκε στο iskra [ http://goo.gl/OM2LQ ]. Θα τολμήσω να πω, πως το κείμενο του σ. Κουβελάκη, γραμμένο πριν καν ολοκληρωθεί το Συνέδριο, έχει ένα χαρακτήρα σχεδόν επιθετικό αφού υπάρχουν μέσα του θέσεις και φράσεις που δεν θα ταίριαζαν σε ένα κείμενο συντρόφου που αφορά το κόμμα του.

Πρέπει εξ αρχής να πω πως, στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, το ζήτημα δεν ήταν να προσέλθει στο Συνέδριο ένας Φρανκεστάιν, φτιαγμένος από κομμάτια και θρύψαλα, που αγωνίζεται να γίνει ενιαίο κόμμα, αλλά το αντίστροφο: να προσέλθει με μεγαλοψυχία και συναίσθηση της σημασίας των καιρών ένα ενιαίο κόμμα που θέλει να οριστικοποιήσει και να θεσμοθετήσει τις αρχές, τη δομή και τις κατευθύνσεις του. Τα μορφώματα που λειτουργούν εντός του κόμματος αλλά ‘παράλληλα’ προς το κόμμα, και που προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους ακόμη και παρακάμπτοντας την στρατηγική του οργανισμού μέσα στον οποίο ευδοκιμούν, όπως κι αν τα ονομάσει κανείς, συνιστώσες ή φράξιες ή βιλαέτια, πιστεύω πως είναι εντελώς ασύμβατα με την ζητούμενη εσωτερική δομή και λειτουργία για το νέο κόμμα.

Οι τάσεις όμως που συνεισφέρουν ανοικτά, εντός δηλ. των γενικών θεσμών και οργάνων του κόμματος, νέες ιδέες, προτάσεις και αντιλήψεις αποτελούν πλούτο και κάθε πλήρης οργανωτική κομματική μορφή θα πρέπει να έχει την δυνατότητα ανάδειξης και αξιοποίησής τους. Άλλο όμως αυτό και άλλο ένα κόμμα που αποτελεί υπερσύνολο άλλων άτυπων «υπο-κομμάτων» που λειτουργούν ακόμη και ως αυτόνομα συμπυκνώματα και αποτελούν αιτία για ανάπτυξη φυγόκεντρων δυνάμεων. Αυτά είναι σημεία φθοράς και «οργανωτικού γήρατος» και δεν ταιριάζουν νομίζω στην τρέχουσα προσπάθεια για την δημιουργία ενός νέου κόμματος το οποίο μάλιστα αντιμετωπίζει άμεσες και πολύ αυξημένες ευθύνες όχι μόνο ως προς τα μέλη του αλλά ως προς ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Προκαλεί κατάπληξη πως άνθρωποι που παλεύουν χρόνια στο κίνημα και γνωρίζουν από πολιτική δεν αντιλαμβάνονται πως ένα κόμμα που αποτελείται από (αντικρουόμενες πολλές φορές) τάσεις χωρίς να διαθέτει κύριο και ενιαίο σώμα, είναι ένα κόμμα αναποτελεσματικό, ευάλωτο σε κάθε αστική προπαγάνδα και υπόσκαψη, το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να κερδίσει την ουσιαστική εμπιστοσύνη των πολιτών.

Το ζήτημα μου θυμίζει τις δυσκολίες που είχαν οι διάφοροι οπλαρχηγοί του ’21 να αφήσουν τα βιλαέτια τους και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για το ρίζωμα και την ανάπτυξη του τότε νέου Ελληνικού κράτους. Έτσι όμως ήταν πάντα οι οπλαρχηγοί. Ευαίσθητοι στην γοητεία του βιλαετιού, παραγνωρίζουν και παραγκωνίζουν το γεγονός πως οι Έλληνες πολίτες αναμένουν κάτι από το Συνέδριο. Κάτι νέο και διαφορετικό από αυτό που είχαν. Κάτι ώριμο, σοβαρό, ενιαίο και ειλικρινές. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι όσοι μετέχουμε στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ πως οι πολίτες παρακολουθούν με τον τρόπο τους και διαισθάνονται ποια είναι η αξιοπιστία των θέσεών μας και ποια η ισχύς του οργανισμού που χτίζουμε. Παρακολουθούν!

Επειδή αναφέρθηκε κάπως μειωτικά η σημασία της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ που αναπαράγεται από τα αστικά μέσα ήθελα να επισημάνω πως στην κοινωνία δεν είμαστε μόνοι μας. Ο αστικός τύπος κάθε μορφής υπάρχει και είναι εκεί έξω. Έχει τεράστια (καμιά φορά συντριπτική) απήχηση στους συν-πολίτες μας και είναι πανέτοιμος να αξιοποιήσει την παραμικρή αδυναμία μας και το απειροελάχιστο λάθος μας. Να τον αγνοήσουμε;

Η δράση και το όραμά μας δεν αφορά μόνο εμάς. Κάθε τι που κάνουμε έχει επιπτώσεις, δημιουργεί εντυπώσεις και γεννά επιχειρήματα που άλλες φορές βοηθούν την δική μας προσπάθεια και άλλες όχι. Έχω την βαθιά πεποίθηση πως την στιγμή αυτή οι πολίτες αναμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει από το συνέδριο ως ενιαίος και ώριμος μηχανισμός με σταθερή, ξεκάθαρη και αταλάντευτη φωνή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προ-ιστορία και ιστορία μακρά και θετική που παρουσίασε όμως επανειλημμένα, προβλήματα ενιαίου λόγου. Το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί σήμερα αν θέλουμε πράγματι να διαδραματίσουμε κάποιο ρόλο στην ιστορία και στην πολιτική ζωή του τόπου μας.

Η σύνθεση που προκύπτει μέσα από την πραγματική Εσωτερική Δημοκρατία πρέπει -ειδικά στις συνθήκες που διανύουμε σήμερα- να προβάλει προς την Κοινωνία μια ενιαία εικόνα όπως ακριβώς οι πυξίδες δείχνουν έναν μόνο Βοριά. Ούτε αρχηγικό κόμμα φυσικά, αλλά ούτε και οπλαρχηγοί βέβαια. Σύνθεση! Ένα αριστερό κόμμα εξουσίας στις σημερινές συνθήκες και με τον παρόντα αριθμό μελών χρειάζεται γνήσια και ειλικρινή εσωτερική ενότητα κι όχι φανερές ή κρυφές λίστες και τεχνάσματα. Πολλοί σύντροφοι μετά το Συνέδριο θα κληθούν ίσως να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.
Όπως και πολλοί απλοί πολίτες θα αποφασίσουν αν θα επιστρέψουν ή όχι στα σαλόνια και στους καναπέδες τους. Από εμάς όλους εξαρτάται.