Σχέδιο Εισήγησης για την 1η Συνδιάσκεψη Βόρειας Αθήνας (10 Οκτ. 2013)

Σχέδιο Εισήγησης για την 1η Συνδιάσκεψη Βόρειας Αθήνας

1. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

α) Η κατάσταση στη χώρα
Μετά από 3,5 χρόνια άγριας «μνημονιακής» λιτότητας η κοινωνία και η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια καταστροφική πορεία. Η κυβέρνηση Σαμαρά μέσα στο καλοκαίρι πέρασε στην τελική φάση του σχεδίου: επίθεση με όλα τα μέσα απέναντι στην αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού και στη δημοκρατία προς όφελος των εγχώριων οικονομικών ελίτ και των δανειστών. Τελικός στόχος ένας λαός χωρίς δικαιώματα, ένας λαός φτωχός και «φθηνός», ένας λαός χωρίς δημόσια αγαθά, ένας λαός γονατισμένος. Την ώρα που γράφεται αυτή η εισήγηση η ελληνική κοινωνία συνταράσσεται από αυτά που αποκαλύπτονται για την δράση της ναζιστικής συμμορία της «χρυσής αυγής». Κάποιο πέφτουν από τα σύννεφα… Εμείς όχι! Η αποκάλυψη αυτή έγινε με τον ποίο επώδυνο τρόπο. Η δολοφονία του Παύλου Φύσα από τους μαχαιροβγάλτες της ΧΑ δεν ήταν η πρώτη. Ήταν όμως αυτή που ξεσήκωσε την κατακραυγή στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, για την σκανδαλώδη ανοχή της κυβέρνησης των Μνημονίων απέναντι στην Ναζιστική συμμορία. Η κοινωνία απαιτεί να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη, να εξαρθρωθεί η εγκληματική δράση της ΧΑ, να εκκαθαριστούν οι φασιστικοί θύλακες στον στρατό και την αστυνομία.
β)Να βάλουμε τέλος στα μνημόνια και τον φασισμό
Την φασιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» δεν την μάθαμε εχθές. Όμως η ισχυροποίησή της δεν θα ήταν ποτέ δυνατή χωρίς την καταστροφή που έχει επιφέρει το Μνημόνιο στην Ελληνική κοινωνία.
Για πολλά χρόνια και μέχρι προχτές, οι ρατσιστές μαχαιροβγάλτες με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα χιτλερικά τατουάζ, απολάμβαναν μια πρωτοφανή υποστήριξη. Τα δελτία των 8 τους παρουσίαζαν ως «αγανακτισμένους πολίτες που αυτοδικούν». Εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας τους αγιογραφούσαν ως καλοκάγαθους πρόσκοπους που περνάνε γιαγιάδες απέναντι. Επιχειρηματίες τους ενίσχυαν οικονομικά. Ακροδεξιοί Μητροπολίτες τους ευλογούσαν. Το κράτος τους άφηνε ανενόχλητους να στήνουν τα δίκτυά τους στον στρατό και την αστυνομία. Και όλα αυτά έγιναν για να χτυπηθούν με κάθε τρόπο οι κοινωνικές αντιστάσεις και το λαϊκό κίνημα, για να αντιμετωπιστεί η άνοδος της Αριστεράς, που είναι ο πραγματικός κίνδυνος για την κυβέρνηση και τα Μνημόνια. Έτσι, τα κόμματα του Μνημονίου με την περίφημη «θεωρία των δύο άκρων», και την εξίσωση «τι αγανακτισμένος, τι φασίστας» εξοικείωσαν ουσιαστικά την κοινή γνώμη με τους οργανωμένους νεοναζί εγκληματίες. Ταυτόχρονα μετέτρεψαν τον εαυτό τους σε ουρά της Χρυσής Αυγής, για να καλοπιάσουν τους ψηφοφόρους της: Κατόπιν απαίτησης της Χρυσής Αυγής, έκλεισαν ιστοσελίδες, απαγόρευσαν θεατρικές παραστάσεις, πάγωσαν τον νόμο για την απόκτηση ιθαγένειας, μπλόκαραν τον εκσυγχρονισμό της αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Η συστηματική εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής εναντίον μεταναστών, συνδικαλιστών και μελών αριστερών οργανώσεων παρέμεινε ανενόχλητη, με την αστυνομία να φτάνει πάντα καθυστερημένη και πολλές φορές να συλλαμβάνει τα θύματα. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη έχουν ψηφίσει κόντρα στην άρση της ασυλίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής, στέλνοντας μηνύματα στην εκλογική της βάση. Μέχρι λίγες ώρες πριν από το έγκλημα στην Νίκαια, στελέχη της ΝΔ, και δημοσιογράφοι και σχολιαστές των καναλιών, έκαναν πολιτικά ανοίγματα προς την Χρυσή Αυγή, φτάνοντας έως και στην πρόταση της κυβερνητικής συνεργασίας. Από την πλευρά της η ΧΑ φρόντισε όλη αυτή την περίοδο να στηρίζει με συνέπεια στην Βουλή τα συμφέροντα και τα εξοργιστικά προνόμια των εφοπλιστών (αλλά και των ιδιοκτητών ΠΑΕ), χτίζοντας προφίλ «υπεύθυνου» κόμματος.
Όμως το δρόμο στον Φασισμό δεν μπορεί να τον κόψει μόνο η δικαιοσύνη, αλλά απαιτείται ένα μαζικό δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα. Με μαζική παρουσία και δράση εκεί που χτυπάει η κρίση και η απελπισία, στις γειτονιές της ανεργίας και της απόγνωσης, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, σε κάθε χώρο δουλειάς. Με την οργάνωση της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Με εκδηλώσεις και δράσεις ενημέρωσης. Με απελευθέρωση των συνειδήσεων από το σκοτάδι του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, με απελευθέρωση των ανθρώπων και της φύσης από κάθε είδους δεσμα. Με αταλάντευτη υπεράσπιση της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο φασισμός θα επιστρέψει μια και καλή στο περιθώριο και στο σκοτάδι όπου ανήκει, όταν μπει τέλος στην μνημονική εξαθλίωση, όταν η ελληνική κοινωνία ξαναβρεί την αξιοπρέπεια της, και αποκτήσει και πάλι ελπίδα. Γι αυτό ο αγώνας για απομόνωση του φασισμού και ο αγώνας για την απαλλαγή της Ελλάδας από το Μνημόνιο είναι ο ίδιος αγώνας.
Η Ελλάδα δε χρειάζεται νέα μνημονιακά δάνεια. Η Ελλάδα χρειάζεται διέξοδο από τη κρίση. Και διέξοδος από τη κρίση σημαίνει πρώτα από όλα διέξοδος από τη καταστροφική πολιτική των μνημονίων της λιτότητας. Δεν πρόκειται τα χρέη των τραπεζών να τα φορτώσουμε στην κοινωνία. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε η χώρα να καταρρεύσει πληρώνοντας 24 δις ευρώ τόκους και τοκοχρεολύσια την επόμενη τριετία, εκμηδενίζοντας ταυτόχρονα τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών. Δεν πρόκειται να συναινέσουμε στην συνταγματοποίηση της λιτότητας και των πιο βάρβαρων πολιτικών.
Την ίδια στιγμή, η μνημονιακή παράταξη έχει το θράσος να ενοχοποιεί τις απόλυτα δικαιολογημένες κοινωνικές αντιδράσεις στην πολιτική τους ως λαϊκισμό, και να εμφανίζει εαυτόν ως υπερασπιστή του ορθού λόγου και της ηθικής. Την ώρα μάλιστα που η ίδια γιγαντώνει ένα καθεστώς διαπλοκής και διαφθοράς, αναζωπυρώνει κάθε είδους πελατειακό σύστημα, αποθεώνει την έννοια του «κολλητού» και δεν διατηρεί πια ούτε τα προσχήματα στο σφιχταγκάλιασμά της με την παλιά και νέα διαπλοκή.
γ) Πολλοί αγώνες, ένας στόχος: η ανατροπή της κυβέρνησης
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τα πάντα ώστε να οικοδομηθεί μια πλατιά λαϊκή ενότητα, ένα παλλαϊκό πολιτικό ρεύμα ανατροπής, αποτέλεσμα της πολιτικοποίησης κάθε επιμέρους αγώνα και κινητοποίησης. Μια πολιτικοποίηση που θα οικοδομηθεί μέσα από ανοιχτές λαϊκές επιτροπές με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης οι οποίες θα μετατρέπουν κάθε επιμέρους αγώνα σε υπόθεση όλης της κοινωνίας συνδράμοντας τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο επίκεντρο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη και οι φίλοι του καλούνται να συμβάλλουν ώστε να συγκροτηθούν λαϊκές επιτροπές υπεράσπισης των δημοσίων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε πόλη, νομό και περιφέρεια. Ανοιχτές λαϊκές επιτροπές παντού. Επιδίωξή μας είναι να εκπεμφθεί ρητά και πειστικά στην κοινωνία η αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ για δημοκρατική ανατροπή τώρα.
Σήμερα το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» εκφράζει τον αγώνα για ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να καταδικάσουν την κοινωνία στην καταστροφή, την ανεργία, τα λουκέτα και την φτώχεια. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να στερήσουν την πρόσβαση των παιδιών μας στην γνώση και του λαού στην υγεία. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να πάρουν τα σπίτια μας, να πουλήσουν το νερό, να ζουν οι πολίτες χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά.
Τα κεντρικά διλήμματα της επόμενης περιόδου είναι: «μνημόνιο ή δημοκρατία», «μνημόνιο ή οικονομία των κοινωνικών αναγκών» με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί το λαϊκό εισόδημα, τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τη δημοκρατία.
Η ανατροπή της κυβέρνησης αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για μια νέα πορεία της χώρας απαλλαγμένη από τα μνημόνια της λιτότητας και της εξαθλίωσης: με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με ριζική αναδιανομή εισοδήματος ώστε να αναχαιτιστεί η ανθρωπιστική κρίση και η αναξιοπρεπής διαβίωση, με ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με κριτήρια τις ανάγκες και τις δυνατότητες του ελληνικού λαού, αύξηση της σταθερής απασχόλησης και του εργατικού και αγροτικού εισοδήματος στήριξης του κοινωνικού κράτους και προστασίας των λαϊκών στρωμάτων. Για να ανοίξει ένας νέος δρόμος κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας.
Επιγραμματικά αναφέρουμε τις βασικές κατευθύνσεις του προγράμματός μας:
«ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων»,
«επαναδιαπραγμάτευση των δανεικών συμβάσεων με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και το υπόλοιπο με ρήτρα ανάπτυξης»,
«αντιμετώπιση των ελλειμμάτων προτάσσοντας την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου»,
«αποκατάσταση στα προ μνημονίου επίπεδα των κατώτατων μισθών, συντάξεων, οικογενειακών επιδομάτων και ανεργίας»,
«δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχος του τραπεζικού συστήματος»,
«ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και επαναφορά στο δημόσιο των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ώστε να διαμορφωθεί ένας ισχυρός, παραγωγικός και αποτελεσματικός δημόσιος τομέας»,
«ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων»,
«μέτρα κατά των ολιγοπωλιακών-μονοπωλιακών δομών»,
«προώθηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης με κύρια κριτήρια την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, την σταθερή εργασία, την κοινωνική ασφάλιση για όλους», κά.
Όσον αφορά το κρίσιμο ερώτημα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν στην εφαρμογή όλων των παραπάνω, υποστεί πιέσεις και εκβιασμούς από την τρόϊκα και ευρωζώνη, η συνεδριακή απόφαση τονίζει με αφετηρία το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», ότι «δεσμευόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».
Ο αγώνας για την ανατροπή της απολυταρχίας της αγοράς και την ανάσχεση του φασισμού βασίζεται πλέον και στη δυνατότητά μας να εκπονήσουμε, να προτάξουμε και να πραγματώσουμε μέσα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας μια εναλλακτική αντίληψη για τη ζωή και την κοινωνία – βγαλμένη μέσα από το ίδιο το βίωμα των λαϊκών τάξεων στη βάση του δίπτυχου δημοκρατία και αξιοπρέπεια - πλάι στο αυστηρά πολιτικό μας πρόγραμμα και την κινηματική δράση.
δ) Πολιτικές συγκλίσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης της αριστεράς
Πολιτικό σχέδιο δημοκρατικής ανατροπής σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την ευθύνη για διακυβέρνηση της χώρας - ακόμη κι αν αυτό καταλήξει σε διεκδίκηση της αυτοδυναμίας στις εκλογές. Ωστόσο, η εκφρασμένη βούλησή μας είναι η συγκρότηση μιας πλατειάς, πλειοψηφικής κοινωνικής συμμαχίας που θα στηρίξει το εγχείρημά μας.
Τα ερωτήματα «με ποιες συμμαχίες θα διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό πολιτικό κίνημα ανατροπής της κυβέρνησης» και «ποιες δυνάμεις θα στηρίξουν κοινοβουλευτικά και μέσα στην κοινωνία την αριστερή κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» θα πρέπει να τίθενται ενιαία και να επιχειρηθεί να απαντηθούν επίσης ταυτόχρονα.
Εφόσον εκτιμούμε και αναγνωρίζουμε ότι εμβρυουλκός στις εξελίξεις υπήρξαν, και θα είναι και στο αμέσως προσεχές διάστημα, οι κρίσιμες κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται στο πεδίο των κοινωνικών αναγκών στο έδαφος της κρίσης, θα πρέπει οι πρωτοβουλίες μας να στοχεύουν, με όρους συναίνεσης και συσπείρωσης δυνάμεων, στο κεντρικό ζήτημα της περιόδου: Είναι επιτακτική ανάγκη η διαμόρφωση ενός πολιτικού κινήματος ανατροπής μέσα από την αναβάθμιση και τη σύγκλιση των επιμέρους κοινωνικών μετώπων και τον συντονισμό των διαμορφούμενων πολιτικών αντιστάσεων.
Η συνεδριακή μας απόφαση για συνεργασία όλων των δυνάμεων από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας έως τις δυνάμεις της οικολογίας και αυτές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς προϋποθέτει δύο παραδοχές οι οποίες αποτελούν κοινό τόπο για όλους μας:
Προϋπόθεση πρώτη είναι, ότι με βάση και την πρόσφατη πολιτική εμπειρία, αυτήν που οδήγησε στις ανατροπές των συσχετισμών στις προηγούμενες εκλογές, η αναφορά μας στο εύρος των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι καθόλου στατική, δεν αναφέρεται στερεότυπα μόνο στις σημερινές συγκροτήσεις και σε παγιωμένες αντιλήψεις μέσα στα κόμματα και τις ομάδες αυτού του φάσματος που μας ενδιαφέρει αλλά είναι ανοικτή σε μια δυναμική θετικών διαφοροποιήσεων σε προοδευτική αντιμνημονιακή κατεύθυνση.
Προϋπόθεση δεύτερη είναι, ότι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη φάση ριζικής μεταστροφής προς τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτών που παραδοσιακά είχαν διαφορετική πολιτική συμπεριφορά, μεταστροφή που παράγεται μέσα από τις δραματικές αλλαγές και αναδιατάξεις, κυρίως στα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα, αλλά και την εκ νέου επιστροφή στρωμάτων που έχουν από καιρό διαβεί το κατώφλι του αποκλεισμού σε επιλογές που ενισχύουν το σημερινό καθεστώς (υιοθέτηση του κοινωνικού δαρβινισμού, ένταξη στα αναζωπυρωμένα πελατειακά δίκτυα, προσχώρηση στον φασισμό, παθητικότητα και αποχώρηση από την πολιτική κ.ο.κ.).
Η έκφραση λοιπόν και η συσπείρωση αυτών των νέων δυνάμεων πρέπει να γίνει στο ιδιαίτερο επίπεδο της κινηματικής συμπόρευσης, στο έδαφος των ιδεών και των αξιών της αριστεράς και να μετουσιωθεί σε πολιτική συμμετοχή και στήριξη στο αίτημα της ανατροπής-αλλαγής μέσα από πολιτικές πρωτοβουλίες συνάντησης και συνύπαρξης κατά χώρο.
Οι πολιτικές και κοινωνικές συγκλίσεις στην κατεύθυνση συγκρότησης μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, θα προωθούνται πιο ουσιαστικά όταν στηρίζονται στις τοπικές λαϊκές επιτροπές ανατροπής, με στόχο την ανατροπή της μνημονιακής διακυβέρνησης.
Εκεί, στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων για την υπεράσπιση της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας θα κριθούν όλοι. Γιατί, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται για πολιτικές συγκλίσεις μιας προηγούμενης εποχής - δηλαδή μια στενά πολιτική διεργασία προγραμματικών συγκλίσεων με παραδοσιακούς όρους - αλλά αφορούν την ιστορικού τύπου απόφαση όλων όσων συμμετέχουν να σταθούν απέναντι σε αυτή τη ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας της ελληνικής κοινωνίας και να υπερασπιστούν με αυταπάρνηση θεμελιώδεις αξίες όπως η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια του λαού μας. Κρίσιμης σημασίας για την προώθηση του σχεδίου μας είναι η αποφασιστική οργανωτική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει γρήγορα να πολλαπλασιαστεί. Η ΚΕ, με όλες τις ΟΜ, να δουλέψουν γι’ αυτόν τον στόχο.
ε) Για τις εκλογικές μάχες της επόμενης περιόδου
Έχουμε κηρύξει ανένδοτο αγώνα έως ότου καταφέρουμε να φύγει η κυβέρνηση, τα μνημόνια και η τρόικα. Θέλουμε να το πετύχουμε το ταχύτερο. Θέλουμε να το πετύχουμε τώρα. Όλες μας οι δυνάμεις κινούνται προς αυτή τη κατεύθυνση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα οφείλει να συνδυάσει μεγάλους εκλογικούς και πολιτικούς στόχους.
1. Να διεκδικήσει με επιτυχία την διακυβέρνηση της χώρας πρωτοστατώντας στους αγώνες του ελληνικού λαού για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης
2. Να αναδείξει την αυτοδιοίκηση ως δύναμη λαϊκής Εξουσίας και στις εκλογές να επιβεβαιώσει ο λαός την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση της Αριστεράς.
3. Να εργαστεί ώστε να ενισχυθεί η ενότητα της Αριστεράς και των αυτόνομων κινημάτων σε όλη την Ευρώπη και να ενισχυθούν οι δυνάμεις της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Σε κάθε άλλη περίπτωση αυτές οι μάχες να δείξουν την αναντιστοιχία λαϊκής βούλησης με τη μνημονιακή κυβέρνηση.

2.ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ.

Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και οι αποφάσεις του αποτέλεσαν συνέχεια και τομή στην μέχρι σήμερα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί κατάληξη μιας πορείας που ξεκίνησε από τις πρώτες προσπάθειες ενωτικής δράσης κομματιών της Αριστεράς στα πλαίσια του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου ο λαός ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ ως την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, τη δύναμη που ηγείται της προσπάθειας ενός ολόκληρου λαού να ανατρέψει την πραγματικότητα των μνημονίων. Η μετατροπή εκείνης της συσπείρωσης της Αριστεράς σε ενιαίο, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα αποτελεί την απαραίτητη σήμερα προϋπόθεση για να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων. Σε αυτή την κατεύθυνση η δημιουργία της Ν.Ε Βόρειας Αθήνας έρχεται να απαντήσει τόσο στην δημοκρατικότερη λειτουργία του κόμματος μας όσο και στην αποτελεσματικότερη ανάπτυξη της δράσης του. Είναι σημαντικό, όμως, σε αυτή την διαδικασία να μπορέσουμε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο να προβούμε στις σωστές εκείνες διαπιστώσεις που αφορούν δυσλειτουργίες, ελλείψεις και παθογένειες που παρουσιάστηκαν το προηγούμενο διάστημα, δίχως να παραγνωρίζουμε την αντικειμενική έλλειψη που παρουσίαζε η οργανωτική δομή μας, άρα και δουλειά.
α) Υπεράσπιση της κομματικής ένταξης.
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν ηγεμόνευσε μόνο σαν οικονομικό πρόγραμμα. Κατάφερε να αναπτύξει την ηγεμονία τόσο στο πεδίο της ιδεολογίας όσο και κατά συνέπεια στο πολιτικό. Με ένα τρόπο αποτελεί ένα είδος ολοκληρωτικής θεωρίας και πρακτικής, διανθισμένη με τον πλέον ανορθόδοξο «ορθολογισμό». Ο πυρήνας της ιδεολογίας του ο ατομισμός, και όχι το άτομο σαν συλλογικό υποκείμενο. Το άτομο επί της ουσία αποκοινωνικοποιημένο. Το ιδιωτικό έναντι του δημοσίου. Ο ατομισμός έναντι της κοινωνικοποίησης. Το κέρδος έναντι της ωφέλειας. Ο εγωιστικός άνθρωπος έναντι του πολίτη.
Κύρια μάχη αυτή ενάντια σε κάθε μορφή συλλογικότητα. Σε αυτή την μάχη όπλο του η εταιρική σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, σκοπός το κέρδος, με τις διάφορες εκφράσεις που η έννοια μπορεί να πάρει χωρίς να την ταυτίζουμε πάντα με το χρηματικό κέρδος. Κάθε μορφή συλλογικότητα με διεκδικητικό χαρακτήρα δέχεται επίθεση. Η έννοια του κόμματος και της κομματικής ένταξης δέχεται επίθεση. Επίθεση η όποια πιάνει τόπο και ανάμεσα σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Το κόμμα είναι το παλιό και το παρωχημένο, ενώ το νέο είναι ο ανταγωνιστικό άνθρωπος. Στόχος στο βάθος και η δημοκρατία σαν η κατεξοχήν μεροληπτική μορφή οργάνωσης της κοινωνικής συναίνεσης από τα κάτω προς τα πάνω.
Η δημιουργία σήμερα ενός κόμματος με δημοκρατία, συμμετοχή , αποτελεσματικότητα έρχεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής , έρχεται να δώσει μια κορυφαία μάχη απέναντι στο κυρίαρχο τόσο στο ιδεολογικό πεδίο , όσο και στο πολιτικό. Το κατά πόσο το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει και πέρα από το μεγάλο διακύβευα και στο πεδίο της οργάνωσης των αγώνων, της μαζικοποίησης του, της αναβάθμισης της λειτουργίας του, της ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της συντροφικότητα, το κατά πόσο θα δημιουργήσει όρους συμμετοχής και όχι ανάθεσης είναι κομβικό ζήτημα στην μάχη που έχουμε να δώσουμε απέναντι στο κυρίαρχο. Σήμερα μπολιάζοντας την κομματική μας οικοδόμηση με την καλύτερη των παραδόσεων του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος αυτή της διαβούλευσης, της άμεσης δημοκρατίας της συμμετοχής μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε, ότι το κόμμα μας αποτελεί κοινωνικό έδαφος για νέες μορφές συλλογικής έκφρασης και δράσης, εδώ θα εμφανιστούν τα πρώτα ψήγματα του νέου κόσμου που θέλουμε, εκείνου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εκείνου που η τυπική ισότητα έναντι του νόμου θα αντικατασταθεί από της ανάγκη για καταπολέμηση των οικονομικών και όχι μόνο ανισοτήτων που καθιστούν την τυπική νομική ισότητα καταπιεστικό μηχανισμό των από πάνω προς τα κάτω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ιστορικά δεν αποτελεί κατάκτηση.
β) Το οργανωτικό ζήτημα είναι κατεξοχήν πολιτικό
Το οργανωτικό ζήτημα είναι κατεξοχήν πολιτικό και συνδέεται με το πολιτικό σχέδιο, την στρατηγική και τη δράση μας. Εξασφαλίζει τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος μας και την οργανωτική ανάπτυξη των δυνάμεων μας στην κοινωνία σε άμεση αλληλεπίδραση με αυτήν. Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να εξετάσουμε το «οργανωτικό ζήτημα» είναι διττός. Από την μία είναι αυτό το οργανωτικό μοντέλο που θεωρούμε ως ιδεατό και από την άλλη η σύγκριση της οργανωτικής μας δουλειάς βήμα - βήμα. Πρόνοια μας θα πρέπει να είναι η λειτουργία των Ο.Μ καθώς αυτές αποτελούν το κύτταρο της λειτουργίας μας. Σήμερα πρέπει να παραδεχθούμε ότι το επίπεδο δουλειάς μας στις Ο.Μ. απέχει πολύ από αυτό που είναι απαραίτητο, σε κάθε περίπτωση όμως βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι στο παρελθόν.
Σε όλη αυτή την κουβέντα θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η μη ύπαρξη ενιαίου πολιτικού φορέα αντικειμενικά δεν βοηθούσε στην ανάπτυξη της κουβέντας όσο και της δράσης με ενιαίο τρόπο από κάτω προς τα πάνω, αλλά και το αντίστροφο.
Είναι σαφές πώς η ανάπτυξης της πολιτικής συνείδησης των μελών μας αποτελεί ένα από τα βασικότερα εχέγγυα και για την ανάπτυξη της οργανωτικής μας δουλειάς. Ειδικά σήμερα που οι Ο.Μ. παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη οργανωτική ανάπτυξη, αν παράλληλα δεν αναπτύξουμε την πολιτική δουλειά, δεν διαμορφώσουμε συνειδήσεις, δεν μπολιάσουμε τον πολιτικό μας λόγο με τις ανάγκες της καθημερινότητας, τότε όχι μόνο δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά κινδυνεύουμε να περιπέσουμε σε έντονο κλίμα εσωστρέφειας, και μάλλον σε ένα στελεχιακό μοντέλο κόμματος.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι ή πολιτική μας λειτουργία και κουβέντα τόσο στις ΝΕ όσο και στις ΟΜ είναι αρκετά υποβαθμισμένη. Σε πολύ μεγάλο βαθμό οι Ο.Μ λειτουργούν διαχειριστικά στην καθημερινότητα της κομματικής δουλειάς. Σε αρκετές των περιπτώσεων το κάνουν καλά. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να συγχέουμε την πολιτική δουλειά με την άγονη οριζόντια πολιτική αντιπαράθεση στο επίπεδο της κομματικής γραφειοκρατίας. Εννοώντας πολιτική δουλειά αναφερόμαστε στην έλλειψη πολιτικής εξειδίκευσης των αποφάσεων του κόμματος, της πολιτικής επιχειρηματολογίας, τεκμηρίωσης, συζήτησης στην συγκυρία.
Αποτέλεσμα είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό να έχει αποκοινωνικοποιηθεί η δράση μας. Σε μεγάλο βαθμό το σύνολο της εσωτερικής δραστηριότητας δεν συνδέεται με το κοινωνικό πεδίο. Δεν έχουμε οργανώσεις που να έχουν καταμερισμό χρεώσεων, παρουσία σε τοπικούς συλλόγους και κινήσεις, ανάπτυξη και άνοιγμα της πολιτικής δουλείας. Ενώ απουσιάζει από την δουλειά μας η επαφή με τους εργασιακούς χώρους και το κομμάτι των ΕΒΕ. Εξαίρεση αποτελεί η αλληλεγγύη, όπου όμως η παραπάνω απουσία μας από το κοινωνικό πεδίο πολλές φορές μας οδηγεί σε μορφές αλληλεγγύης που συγχέουν το περιεχόμενο της με το αμιγώς πεδίο της κομματικής δουλειάς.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι πολλές φορές άγονες αντιπαραθέσεις γύρω από το κυρίως επίδικο που είναι η εκλογή των γραμματειών, η λειτουργία των Ο.Μ. γραφειοκρατικοποιείται με έντονα τα στοιχεία του παραγοντισμού-ατομισμού φτάνοντας, σε λίγες ευτυχώς περιπτώσεις, σε εμφάνιση αντισυντροφικών συμπεριφορών.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω η μη ενοποίηση του κόμματος μας είχε σαν αποτέλεσμα να μην υπήρχε συνοχή στην οργανωτική μας λειτουργία. Αποτέλεσμα ήταν η ανάδειξη ιδιαίτερων θέσεων, διάφορα επίπεδα λειτουργίας ασύνδετα μεταξύ τους, ελλιπή επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων επιπέδων της κομματικής οργάνωσης. Η επικοινωνία μεταξύ μελών, ΝΕ,ΚΠΕ σε πολλές των περιπτώσεων υπήρξε προβληματική. Σε όλες τις συνεδριάσεις οι σοφοί/ες είχαν το εξής ερώτημα προς τους εισηγητές: «Πού πάνε αυτά που λέμε;» Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά αυτό επαφιόταν στο κάθε εισηγητή, μέλος της ΚΠΕ. Αυτή η επικοινωνία και με ευθύνη της ΝΕ θα πρέπει να δημιουργηθεί, και σε συνεννόηση και με το Κεντρικό Οργανωτικό. Κάθε συντονιστής θα πρέπει να κρατάει πρακτικά τα οποία θα διαβιβάζονται στην ΝΕ και την ΚΠΕ, ενώ κάθε πρόταση συγκεκριμένη θα πρέπει να κατατίθεται γραπτή στις γραμματείες των ΟΜ.
Ο ρόλος του γραμματέα της ΟΜ ή του γραμματέα της ΝΕ ήταν υποβαθμισμένος. Θα πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση και με συγκεκριμένα μέτρα. Ο γραμματέας και ο αναπληρωτής γραμματέας αποτελούν κομβικούς ρόλους στην οργανωτική μας δομή. Αυτοί/ες θα πρέπει να φέρουν το βάρος των εισηγήσεων σε ΟΜ και ΝΕ, αυτοί/ες είναι που θα πρέπει να μας εκπροσωπούν σε εκδηλώσεις και να παρουσιάζουν τις θέσεις μας, να εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο ευθύνης της ΟΜ/ΝΕ.
β.1) Συμμετοχή. Προϋπόθεση για την δημοκρατία και την αποτελεσματικότητα
Κομβικό ρόλο στην προσπάθεια για ανάπτυξη της πολιτικής μας δουλειάς, τη διεύρυνση της εσωτερικής δημοκρατίας και της αποτελεσματικότητας μας έχει η συμμετοχή των μελών στην λειτουργία των Ο.Μ. Η έλλειψη συμμετοχής στην καθημερινή δουλειά των οργανώσεών μας δεν αποτελεί απλά ένα πρόβλημα στην λειτουργία μας, δεν είναι σύμπτωμα, αλλά σε πολλές των περιπτώσεων η αιτία τόσο για την υποβάθμιση της πολιτικής συζήτησης, της αποτελεσματικής δράσης, της έλλειψης συντροφικότητας, των «τασικών στρατοπεδεύσεων».
Η όχι ικανοποιητική συμμετοχή των μελών στις εσωτερικές διαδικασίες, καθώς και στις εξωστρεφείς δράσεις έχει σαν αιτίες που αφορούν τόσο τη λειτουργία μας, όσο και παράγοντες που έχουν να κάνουν με τις κυρίαρχες αντιλήψεις. Η συμμετοχή των μελών στον προσυνεδριακό διάλογο δεν ήταν ικανοποιητική σε αντίθεση με την εκλογική διαδικασία. Αυτή η πραγματικότητα θα πρέπει να ανατραπεί.
Ειδικότερα, όσον αφορά στη λειτουργία μας πολλές φορές φαίνεται σε νέους/ες σφους/ες που δεν έχουν άλλη εμπειρία κομματικής ένταξης ως λίγο έως πολύ χωρίς αρχή μέση τέλος. Σε αυτή την κατεύθυνση ένας καθορισμένος τρόπος λειτουργίας της συνέλευσης με συγκεκριμένη θεματολογία, αυστηρό χρόνο ομιλιών, ισότητα στην συμμετοχή, και συγκεκριμένο δια ταύτα, μόνο γραφειοκρατική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Επίσης η μη ύπαρξη θεματικών χρεώσεων εκτός από την γραμματεία μιας ΟΜ/ΝΕ ή άλλων ενδιαφερόντων (πολιτιστικός, αθλητισμός κτλ) οδηγεί σε μονόπλευρη αντίληψη περί της οργανωμένης ζωής, οδηγεί σε αποπολιτικοποίηση και αποσύνδεση από τον κοινωνικό χώρο.
Αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες και την ολιγωρία που είχαμε σε διάφορους τομείς της δράσης μας όλο το προηγούμενο διάστημα θα πρέπει να λειτουργήσουμε πιο αποφασιστικά και συντονισμένα. Θα πρέπει με συγκεκριμένα μέτρα να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να δώσουμε μια νέα ώθηση στην οργανωτική και πολιτική μας δουλεία.
β.2) Για την αναβάθμιση της λειτουργίας των ΟΜ
Κάθε ΟΜ θα πρέπει να συνεδριάζει τακτικά μία φορά τον μήνα. Οι συνεδριάσεις θα πρέπει να ανοίγουν με εισήγηση της γραμματείας για τα τοπικά ζητήματα που απασχολούν την οργάνωση και ενημέρωση από τον υπεύθυνο/η της ΝΕ ή της ΚΕ. Η γραμματεία θα πρέπει να συνεδριάζει τακτικά μία φορά την εβδομάδα με συγκεκριμένη θεματολογία με σκοπό την εξειδίκευση της πολιτικής δουλειάς, αλλά και την προετοιμασία της γενικής συνέλευσης, σύμφωνα και με τις αποφάσεις της ΝΕ. Κάθε γενική συνέλευση θα πρέπει να καταλήγει σε αποφάσεις και δράσεις. Όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίζονται στην επόμενη γενική συνέλευση.
Σε κάθε γενική συνέλευση οι σφοι/ες που έχουν συγκεκριμένη χρέωση στα πλαίσια ενός καταμερισμού θα πρέπει να κάνουν μία σύντομη ενημέρωση. Οι ομάδες εργασίας δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο. Προτείνουν στη γενική συνέλευση και αυτή εγκρίνει. Εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις.
Σημαντικό για την αναβάθμιση της δουλειάς μας είναι έκτος από την λειτουργία των θεματικών και η δημιουργία ομάδων γειτονιάς. Αυτές θα πρέπει να αντιστοιχίζονται με τον συνοικιακό χωρισμό των δήμων, να λειτουργούν κυρίως σαν ομάδες δράσης με άμεση αναφορά στα τοπικά ζητήματα. Με σκοπό και να παρεμβαίνουν γρήγορα και ευέλικτα στην καθημερινότητα της γειτονιάς, άλλα και να ενεργοποιούν τα μέλη που είναι αποστασιοποιημένα από την τακτική λειτουργία της οργάνωσης, να έχουν μία συστηματική σχέση μαζί τους. Το όποιο σημαίνει από την διακίνηση εντύπων μέχρι την οικονομική δουλειά. Κάθε ΟΜ θα πρέπει να έχει σχέδιο για την επαφή με μέλη που δεν έχουν τακτική συμμετοχή στις συνεδριάσεις. Να κρατάνε επαφή, να συζητάνε πολιτικά μαζί τους. Σκοπός θα πρέπει να είναι η δραστηριοποίησή τους.
Σημαντικό για το άνοιγμα της πολιτικής μας δουλειάς είναι η επαφή μας με εργασιακούς χώρους της γειτονιάς, με σωματεία και συλλόγους εργαζομένων. Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει και συγκεκριμένη μέριμνα για την δουλειά στον χώρο των ΕΒΕ. Το ζήτημα θα αναπτυχθεί διεξοδικότερα στα μέτωπα πάλης.
Απαραίτητη είναι η κατεύθυνση συμμετοχής των μελών μας σε συλλόγους και συλλογικότητες από το περιβαλλοντικό σύλλογο της γειτονιάς μέχρι το αθλητικό σωματείο. Πέρα από την προτροπή θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη χρέωση των σφων/ισσων με την συμμετοχή σε αυτές. Ειδική δουλειά θα πρέπει να γίνει στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. Κάθε ΟΜ θα πρέπει για την πολιτική της παρέμβαση να χρησιμοποιεί και πλατύτερες κοινωνικές εκφράσεις στο πλάι της κομματικής δουλειάς με σεβασμό στην αυτονομία και την αυτοτέλεια τους. Για την παρέμβαση μας πχ σε τοπικά ζητήματα θα ήταν προτιμότερο να ενεργοποιούμαστε μέσο της δημοτικής κίνησης ή για ζητήματα ρατσισμού να έχουμε δημιουργήσει τοπικές αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές συλλογικότητες. Χρήσιμο εργαλείο για την παρέμβαση μας στο κοινωνικό μπορούν να αποτελέσουν και οι Λαϊκές Αγωνιστικές Επιτροπές (ΛΑΕ), ποιο αναλυτικά θα παρουσιαστούν στα μέτωπα πάλης. Χρειάζεται να ξεφύγουμε από την αντίληψη ενός κομματικοκεντρικού τρόπου παρέμβασης στο κοινωνικό πεδίο και να κοινωνικοποιήσουμε τη δράση μας. Τέλος, είναι σαφές πως το ζήτημα της αλληλεγγύης που θα αναπτυχθεί διεξοδικότερα στα μέτωπα πάλης αποτελεί αναμφισβήτητα την πρώτη προτεραιότητα μας, τον βασικό μοχλό ανάπτυξης της κοινωνικής μας δράσης.
Για να μπορέσει να γίνει συνείδηση η ανάγκη για εξωστρεφή παρέμβαση είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί μια φορά την εβδομάδα σε συγκεκριμένη μέρα, ώρα και τόπο συγκεκριμένη δράση. Η παρουσία στα σημεία που αναπνέει η πόλη (πλατείες, εμπορικούς δρόμους κα) θα πρέπει να συστηματοποιηθεί. Μόνο όταν αυτή η λειτουργία συστηματοποιηθεί θα μπορέσει να δοθεί και περισσότερος χρόνος για την ουσιαστικότερη πολιτική λειτουργία των ΟΜ.
Το ζήτημα της οργανωτικής ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να δένει σαν φυσική συνέπεια με τα παραπάνω. Κάθε ΟΜ πρέπει να αποκτήσει γραφεία με την μορφή στεκιού ανοιχτά στον κόσμο με τη δική τους ζωή και λειτουργία όπου θα μπορούν να διοργανώνονται συζητήσεις, προβολές και πολιτιστικές δράσεις.
Παράλληλα με τα μέλη των ΟΜ κάθε οργάνωση θα πρέπει να καταρτίσει και λίστα υποστηρικτών με δικαίωμα συμμετοχής στις συνελεύσεις (βλ. καταστατικό αρ.9/σελ.26). Επίσης, για την καλύτερη επικοινωνία με τους υποστηρικτές συστήνεται η δημιουργία λίστας επικοινωνίας και ενημέρωσης, καθώς και η δημιουργία ιστοσελίδας στο internet και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι σαφές πως θα πρέπει αυτές οι λίστες και οι ιστοσελίδες να έχουν πολύ συγκεκριμένη πολιτική δημοσιεύσεων. Σε πολλές περιπτώσεις οι λίστες επικοινωνίας των ΟΜ έχουν δημιουργήσει προβλήματα αντί να λύσουν. Πρέπει να πούμε σε όλους τους τόνους ότι οι λίστες δεν υποκαθιστούν την πολιτική συζήτηση. Επίσης, επειδή πολλές φορές παρατηρείται η κατάχρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα πρέπει στο σύνολο τους να αποκτήσουν ενιαία μορφή. Με ευθύνη της ΝΕ θα φτιαχτεί ένας συγκεκριμένος κανονισμός λειτουργίας και πολιτική δημοσίευσης καθώς και ένα ενιαίο διαχειριστικό κέντρο.
Όλα τα παραπάνω για να μην είναι απλά ένα ευχολόγιο θα πρέπει να υλοποιηθούν με συγκεκριμένη συνεδρίαση κάθε ΟΜ μετά την Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη με ευθύνη της νέας ΝΕ. Όποια ΟΜ μπορεί να δουλέψει σε αυτή την κατεύθυνση από τώρα και μέχρι την Συνδιάσκεψη ας το πράξει.
γ) Από την πρ.ΝΕ στην 1η Συνδιάσκεψη της Βόρειας Αθήνας. Απολογισμός- σχεδιασμός
Στην σύσκεψη των αντιπροσώπων Βόρειας Αθήνας στις 31 Μαρτίου 2013 κάναμε ένα πρώτο βήμα. Η δημιουργία της προσωρινής Νομαρχιακής Επιτροπής αποτέλεσε μία σημαντική διαδικασία προς την πορεία ενοποίησης του πολιτικού μας φορέα. Όπως τονίζαμε τότε η πρ.ΝΕ θα είχε την ευθύνη να μας οδηγήσει στην 1η Συνδιάσκεψη της ΝΕ Βόρειας Αθήνας , καθώς και να συντονίσει τις εσωκομματικές διαδικασίες για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα είχε κυρίως συντονιστικό χαρακτήρα δίνοντας βάρος στην ισότιμη έκφραση όλων των πολιτικών εκφράσεων που συνυπήρχαν στο εσωτερικό του κόμματος μας. Και για αυτό το λόγο το κύριο βάρος της πρ.Ν.Ε δεν δόθηκε στον θεματικό καταμερισμό δουλειάς αλλά στην με έναν τρόπο αντιπροσώπευση Τ.Ο και πολιτικών εκφράσεων.
Ένα δεύτερο στοιχείο που έτσι και αλλιώς χαρακτήριζε την πρ.Ν.Ε ήταν ότι δεν προέκυψε από διαδικασία συνδιάσκεψης γεγονός που δεν της έδινε εκείνη την πολιτική νομιμοποίηση να μπορέσει να παίξει εκείνο τον ρόλο που της αναλογεί. Ως εκ τούτου οι δυνατότητες πολιτικής λειτουργίας της ήταν περιορισμένες.
Αν θέλουμε σήμερα να δούμε απολογιστικά την λειτουργία της θα πρέπει κυρίως να σταθούμε στο κατά πόσο ανταπεξέλθηκε στην προσυνεδριακή λειτουργία, στην οργανωτική ανάπτυξη, αλλά και συγκρότηση των Ο.Μ, στην οργάνωση της 1ης Συνδιάσκεψης Βόρειας Αθήνας. Η γενική εκτίμηση είναι ότι στάθηκε θετικά στην προσυνεδριακή διαδικασία, ενώ είναι προς κρίση η πορεία προς την 1η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη της Βόρειας Αθήνας. Παρόλα αυτά δυσλειτουργίες υπήρχαν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε συνεργασία πάντα και με το Κεντρικό Οργανωτικό του κόμματος.
Η γραμματεία της ΝΕ είχε τακτική λειτουργία. Θα πρέπει το επόμενο διάστημα να συστηματοποιήσει ακόμα περισσότερο την λειτουργία της σε εβδομαδιαία βάση. Προκρίθηκε το βάρος να δοθεί στις ΟΜ και τα μέλη της γραμματείας να έχουν μια συνολική εικόνα όλων των οργανώσεων. Ενώ η λειτουργία της Νομαρχιακής συνέλευσης υπήρξε τακτική δεν μπόρεσε να έχει εκείνη την πολιτική λειτουργία που είναι απαραίτητη για το άνοιγμα της δουλείας μας.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι ο στόχος της οργανωτικής ανασυγκρότησης των ΟΜ βρίσκεται ακόμη στη μέση του δρόμου ενώ η λειτουργία της Ν.Ε, με ευθύνη κυρίως της γραμματείας παρουσιάζει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, βασικά ελλείμματα συντονισμού της εξωστρεφούς δράσης των ΟΜ στο χώρο τους καθώς και της πολιτικοιδεολογικής εμβάθυνσης και της ειδίκευσης της πολιτικής κατεύθυνσης. Ενώ δεν καταφέραμε να οργανώσουμε την λειτουργία της έδρας της ΝΕ με ένα συστηματικό τρόπο έτσι ώστε να έχουμε την σύνδεση που θέλουμε με τις ΟΜ.
γ.1) Για την αναβάθμιση της λειτουργίας μας
Το επόμενο διάστημα πρέπει να κάνουμε βήματα μπρος στην κατεύθυνση που ορίζουν οι προτάσεις για την αναβάθμιση της λειτουργία των ΟΜ. Σήμερα υπάρχουν πλέον όλες οι προϋποθέσεις για να το πετύχουμε αυτό. Πέρα από τις φιλότιμες και σημαντικές προσπάθειες που έγιναν θα πρέπει συστηματοποιήσουμε την δουλειά μας. Θα πρέπει να δοθεί ειδική μέριμνα για την εξειδίκευση πολιτικής κατεύθυνσης, για το πότε συνεδριάζουμε, πως συνεδριάζουμε, την συγκεκριμένη ατζέντα θεμάτων, τα προ ημερησίας θέματα, τις χρεώσεις, τον τακτικό απολογισμό. Όσον αφορά τη λειτουργία θεματικών δικτύων/τομέων αυτά βασίζονται στις επεξεργασίες που γίνονται από τα αντίστοιχα Τμήματα του κόμματος αλλά και τις αποφάσεις των κεντρικών οργάνων (ΚΕ, ΠΓ, Κεντρικό Οργανωτικό κλπ) και λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να συντονίζουν τη δράση μας και δια-ομαδικά σε κοινωνικό επίπεδο (π.χ. τομέας υγείας: συντονισμός ιατρών της περιοχής και δράση σε νοσοκομεία, τομέας παιδείας: παρακολούθηση και συντονισμός Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, Σχολικών Επιτροπών κλπ) Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε συγκεκριμένους δείκτες που θα πρέπει να παρακολουθεί η ΝΕ και να μπορεί να υπολογίζει την δράση της.
Προτείνεται, επίσης, και για θεματικές συζητήσεις και δράσεις να αξιοποιείται και μορφή των ακτίφ και άλλων μορφών άμεση δημοκρατίας (συνεδριάσεις από κοινού 2-3 ΟΜ με εισήγηση από τις γραμματείες, πχ για διαδημοτικά θέματα) με σκοπό την οριζόντια επικοινωνία , την ανταλλαγή εμπειριών και την αποτελεσματικότερη δράση μας. Υπό την ευθύνη της θα πρέπει να γίνει, εφόσον κριθεί απαραίτητο, και η κατάτμηση των ΟΜ (σύμφωνα με το καταστατικό) ή και της ίδιας της ΝΕ με συγκεκριμένες προϋποθέσεις (γεωγραφικές, λειτουργικές κτλ). Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε πως η απόφαση για κατάτμηση των ΟΜ θα πρέπει να αποφασίζεται από τις ίδιες τις ΟΜ μετά από απόφαση και των συνελεύσεων.
Τέλος, είναι σημαντικό και από την μεριά της ΚΠΕ να οριστεί και μία νέα κουλτούρα συμμετοχής και λήψης των αποφάσεων. Θα πρέπει να υπάρχει μια διαδικασία διαβούλευσης γύρω από κομβικά ζητήματα πριν από τις Κ.Ε και με την συμμετοχή των Ο.Μ. και των Ν.Ε., θα πρέπει για σοβαρά ζητήματα να διεξάγονται δημοψηφίσματα όχι αφού η αντίθεση έχει δημιουργήσει πολιτικά αδιέξοδα αλλά πριν και προς αποφυγή αυτών. Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Τέλος συστήνεται η διεξαγωγή τοπικών ακτίφ με θέμα την παρουσίαση του καταστατικού πριν και μετά την Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη για να μπορέσει να γίνει κτήμα αλλά στο μέτρο που το συνέδριο αποφάσισε πως παραμένει μια ζωντανή διαδικασία να μπολιαστεί από την ίδια την εμπειρία της λειτουργίας μας και της καθημερινότητας από τα ίδια τα μέλη.
δ) Οικονομική δουλειά
Η οικονομική δουλειά του κόμματος αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα που πρέπει να αναπτύξει κάθε ΟΜ. Πέρα από το τυπικό του θέματος που είναι ότι κάθε ΟΜ πρέπει να μπορεί να συντηρεί τα γραφεία της ή να αποκτήσει, η ανάπτυξη της οικονομικής δουλειάς αποτελεί σημαντικό παράγοντα της πολιτικής μας προσπάθειας.
Αν θέλο