Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ
Σελίδα 1 από 1
Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ*
ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ, ΜΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ
Σε μια πρωτότυπη, εναλλακτική γιορτή που αγκαλιάστηκε από όλους τους δημότες του Χαλανδρίου εξελίχθηκε ο γιορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι από τη νέα δημοτική αρχή.
Μια γιορτή που έδωσε ένα νέο νόημα στον γιορτασμό, με πλήθος κόσμου να συρρέει στο μνημείο των πεσόντων της Εθνικής Αντίστασης, με τη φιλαρμονική του δήμου να παίζει τραγούδια μετά το τέλος της παρέλασης από το «Άξιον Εστί» με ερμηνεία του Γιάννη Θωμόπουλου, παρουσία πλήθους κόσμου, και τους μαθητές να παρελαύνουν,μεταξύ άλλων, κάτω και από την μελωδία του Ύμνου του ΕΑΜ.
Στην παρέλαση του Χαλανδρίου, φυσικά, όσο και αν επιχειρήθηκε να περάσει στην κοινή γνώμη κάτι τέτοιο, ακούστηκαν όλα τα αντιπροσωπευτικά τραγούδια του '40 και της Εθνικής Αντίστασης, που είτε ακούγονταν είτε δεν ακούγονταν τα προηγούμενα χρόνια στις παρελάσεις (αντάρτικα, τραγούδια της Σ. Βέμπο, εμβατήρια κλπ). Αποτέλεσε , δε, η αντιπροσωπευτική μουσική ποικιλία, σύμφωνα και με αρκετούς παρευρισκόμενους, πρότυπο και για άλλες παρελάσεις και εθνικές γιορτές ανά την χώρα.
Πολλοί από τους παρευρισκόμενους τόνιζαν,δε, την μεγάλη αντίθεση της παρέλασης-γιορτής του Χαλανδρίου, μιας γιορτής με καθολική συμμετοχή των δημοτών που τιμήθηκε επί της ουσίας η μνήμη των πεσόντων του '40 και των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης, σε σχέση με τις σιδερόφρακτες, "prive" παρελάσεις της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, η οποία πραγματοποιήθηκε χωρίς καν μαθητές ,με μόνους παρελαύνοντες τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες και μοναδικό θεατή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Πανικοβλήθηκαν, λοιπόν, τα συστημικά ΜΜΕ, στελέχη της ΝΔ και σήμανε συναγερμός, επειδή κατά τη μαθητική παρέλαση στο Χαλάνδρι ακούστηκε η μουσική από τον Ύμνο του ΕΑΜ.
Ανιστόρητες κραυγές όπως ότι οι αναφορές στο ΕΑΜ είναι... εμφυλιοπολεμικές, η επιλογή του Ύμνου του ΕΑΜ φέρνει κάτι από μνήμες εμφυλίου(!), ήταν κάποια από τα «επιχειρήματα» που κόσμησαν τα τηλεοπτικά παράθυρα και τις στήλες των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Χαρακτηριστικές,δε, και οι αναφορές του γνωστού και μη εξαιρετέου protagon.gr, το οποίο ενόχλησε μέχρι και η ρώσικη μελωδία από την οποία προέρχεται ο Ύμνος του ΕΑΜ!
Κανέναν, όμως, εξ αυτών δεν απασχόλησε το γεγονός ότι αν ανατρέξει κάποιος στα Πρακτικά του Ελληνικού Κοινοβουλίου θα συναντήσει μια εξαιρετικά διαφορετική αφήγηση.
Το 1982, ο Ανδρέας Παπανδρέου με νόμο (1285/1982) αναγνωρίζει το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ,τον ήρωα Άρη Βελουχιώτη, την ημέρα ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου ως εθνική γιορτή και, φυσικά, την Εθνική Αντίσταση. Την Αντίσταση όσων πραγματικά αντιστάθηκαν στους Γερμανούς και απελευθέρωσαν την Ελλάδα. Αυτούς που ακόμα και σε σχολικά βιβλία, κυρίως πριν το 1982, χαρακτήριζαν κομμουνιστοσυμμορίτες, λήσταρχους και τον Άρη Βελουχιώτη κοινό εγκληματία και προδότη!
Υπέρ του νομοσχεδίου τότε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ.
Η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε, εξαπολύοντας μύδρους. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ απειλούσε,μάλιστα, ότι, όταν επανέλθει στην κυβέρνηση το κόμμα του, θα καταργήσει τον νόμο. Ανέφερε, δε, χαρακτηριστικά, ότι η ιστορία δεν γράφεται με αποφάσεις των κοινοβουλίων και τόνιζε ότι δεν αναγνωρίζει την απόφαση. Ακολούθησε η αποχώρηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της ΝΔ, εκτός του Π. Κανελλόπουλου.
Μετά το 1982,λοιπόν, η ιστορία του ΕΑΜ έχει αναγνωριστεί με κάθε επισημότητα ως τμήμα της ιστορίας των αγώνων αυτού του λαού, των αγώνων για ελευθερία και κοινωνική απελευθέρωση.
Φυσικά, ο τρόμος της ιστορικής πραγματικότητας πηγάζει από τον φόβο για το ξύπνημα της λαϊκής αντίστασης. Ο φόβος ότι μια ενέργεια μιας ριζοσπαστικής δημοτικής αρχής με συμμετοχή όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς πλην, δυστυχώς, του ΚΚΕ, μπορεί να ξυπνήσει μνήμες αντίστασης και να οδηγήσει σε ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης της δοκιμαζόμενης από τα μνημόνια και τον νεοφιλελευθερισμό μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, ξύπνησε για τα καλά σε ένα μεγάλο τμήμα του αστικού κόσμου. Και αυτό συνέβη διότι, στην πραγματικότητα, γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία!
Γνωρίζουν ότι στις 27 του Σεπτέμβρη 1941 δημιουργήθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το ΕΑΜ, που έμελλε να παίξει κυρίαρχο ρόλο στην οργάνωση του χειμαζόμενου ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής στη χώρα.
Γνωρίζουν ότι συσπείρωσε γύρω του με ταξικά κριτήρια όλους τους προοδευτικούς – δημοκρατικούς πολίτες της εποχής και ότι πάλευε για τη Λαοκρατία.
Γνωρίζουν ότι τα μηνύματά του παραμένουν ανεξίτηλα, παρά την καθεστωτική προπαγάνδα, αλλά και ότι δεν σβήνει με μια μονοκοντυλιά η σημασία του στην πολιτική ιστορία του λαού και του τόπου μας.
Φυσικά, παρά και τη νομοθετική αναγνώριση της Αντίστασης, κάτι τέτοιο δεν έχει περάσει απόλυτα στα σχολικά βιβλία, ακόμα και μετά το 1982, και δεν έχει μπολιάσει,έτσι, όσο θα έπρεπε όλες τις νεανικές συνειδήσεις, αλλά η πρόσβαση στη γνώση και το ενδεχόμενο της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης τους κάνουν να τρέμουν.
Αυτό, όμως, που τους τρομάζει πιο πολύ είναι ότι η δημιουργία του ΕΑΜ ήρθε ως λογικό αποτέλεσμα της αναγκαιότητας οργάνωσης της αντίστασης του ελληνικού λαού, ήρθε ως συνέχεια του αλβανικού έπους, των μαχών των οχυρών αλλά και των αυθόρμητων εν πολλοίς αντιστασιακών πράξεων των πρώτων ημερών της κατοχής.
Αυτό που τρομάζει, τελικά, είναι η διδακτικότητα της ιστορικής μνήμης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και η νέα πορεία στην οποία μπορεί να οδηγήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που νιώθει σήμερα τα δεσμά μιας «νέας κατοχής», μιας κατοχής που δεν ήλθε με όπλα και τη ναζιστική πολεμική μπότα, αλλά με τη γερμανο-Ε.Ε. οικονομική μπότα του χρέους.
Περιττεύει να πούμε ότι σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι εγχώριοι υπηρέτες, τόσο των πολεμικών όσο και των «οικονομικών κατακτητών», οι οποίοι, μάλιστα, πάντα πραγματοποιούν το «αγαστό τους έργο» με επίκληση της ευθύνης, του «ρεαλισμού» αλλά και του «εθνικού καθήκοντος»!
Τελικά, είναι να αναρωτιέται κανείς, ποιοί είναι αλήθεια αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την Εθνική Αντίσταση και ποιοί είναι αυτοί που παραχαράσσουν και αποκρύπτουν σκόπιμα την ιστορία...
*Ο Χρήστος Κασίμης είναι δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014
ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ, ΜΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ
Σε μια πρωτότυπη, εναλλακτική γιορτή που αγκαλιάστηκε από όλους τους δημότες του Χαλανδρίου εξελίχθηκε ο γιορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι από τη νέα δημοτική αρχή.
Μια γιορτή που έδωσε ένα νέο νόημα στον γιορτασμό, με πλήθος κόσμου να συρρέει στο μνημείο των πεσόντων της Εθνικής Αντίστασης, με τη φιλαρμονική του δήμου να παίζει τραγούδια μετά το τέλος της παρέλασης από το «Άξιον Εστί» με ερμηνεία του Γιάννη Θωμόπουλου, παρουσία πλήθους κόσμου, και τους μαθητές να παρελαύνουν,μεταξύ άλλων, κάτω και από την μελωδία του Ύμνου του ΕΑΜ.
Στην παρέλαση του Χαλανδρίου, φυσικά, όσο και αν επιχειρήθηκε να περάσει στην κοινή γνώμη κάτι τέτοιο, ακούστηκαν όλα τα αντιπροσωπευτικά τραγούδια του '40 και της Εθνικής Αντίστασης, που είτε ακούγονταν είτε δεν ακούγονταν τα προηγούμενα χρόνια στις παρελάσεις (αντάρτικα, τραγούδια της Σ. Βέμπο, εμβατήρια κλπ). Αποτέλεσε , δε, η αντιπροσωπευτική μουσική ποικιλία, σύμφωνα και με αρκετούς παρευρισκόμενους, πρότυπο και για άλλες παρελάσεις και εθνικές γιορτές ανά την χώρα.
Πολλοί από τους παρευρισκόμενους τόνιζαν,δε, την μεγάλη αντίθεση της παρέλασης-γιορτής του Χαλανδρίου, μιας γιορτής με καθολική συμμετοχή των δημοτών που τιμήθηκε επί της ουσίας η μνήμη των πεσόντων του '40 και των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης, σε σχέση με τις σιδερόφρακτες, "prive" παρελάσεις της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, η οποία πραγματοποιήθηκε χωρίς καν μαθητές ,με μόνους παρελαύνοντες τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες και μοναδικό θεατή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Πανικοβλήθηκαν, λοιπόν, τα συστημικά ΜΜΕ, στελέχη της ΝΔ και σήμανε συναγερμός, επειδή κατά τη μαθητική παρέλαση στο Χαλάνδρι ακούστηκε η μουσική από τον Ύμνο του ΕΑΜ.
Ανιστόρητες κραυγές όπως ότι οι αναφορές στο ΕΑΜ είναι... εμφυλιοπολεμικές, η επιλογή του Ύμνου του ΕΑΜ φέρνει κάτι από μνήμες εμφυλίου(!), ήταν κάποια από τα «επιχειρήματα» που κόσμησαν τα τηλεοπτικά παράθυρα και τις στήλες των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Χαρακτηριστικές,δε, και οι αναφορές του γνωστού και μη εξαιρετέου protagon.gr, το οποίο ενόχλησε μέχρι και η ρώσικη μελωδία από την οποία προέρχεται ο Ύμνος του ΕΑΜ!
Κανέναν, όμως, εξ αυτών δεν απασχόλησε το γεγονός ότι αν ανατρέξει κάποιος στα Πρακτικά του Ελληνικού Κοινοβουλίου θα συναντήσει μια εξαιρετικά διαφορετική αφήγηση.
Το 1982, ο Ανδρέας Παπανδρέου με νόμο (1285/1982) αναγνωρίζει το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ,τον ήρωα Άρη Βελουχιώτη, την ημέρα ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου ως εθνική γιορτή και, φυσικά, την Εθνική Αντίσταση. Την Αντίσταση όσων πραγματικά αντιστάθηκαν στους Γερμανούς και απελευθέρωσαν την Ελλάδα. Αυτούς που ακόμα και σε σχολικά βιβλία, κυρίως πριν το 1982, χαρακτήριζαν κομμουνιστοσυμμορίτες, λήσταρχους και τον Άρη Βελουχιώτη κοινό εγκληματία και προδότη!
Υπέρ του νομοσχεδίου τότε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ.
Η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε, εξαπολύοντας μύδρους. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ απειλούσε,μάλιστα, ότι, όταν επανέλθει στην κυβέρνηση το κόμμα του, θα καταργήσει τον νόμο. Ανέφερε, δε, χαρακτηριστικά, ότι η ιστορία δεν γράφεται με αποφάσεις των κοινοβουλίων και τόνιζε ότι δεν αναγνωρίζει την απόφαση. Ακολούθησε η αποχώρηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της ΝΔ, εκτός του Π. Κανελλόπουλου.
Μετά το 1982,λοιπόν, η ιστορία του ΕΑΜ έχει αναγνωριστεί με κάθε επισημότητα ως τμήμα της ιστορίας των αγώνων αυτού του λαού, των αγώνων για ελευθερία και κοινωνική απελευθέρωση.
Φυσικά, ο τρόμος της ιστορικής πραγματικότητας πηγάζει από τον φόβο για το ξύπνημα της λαϊκής αντίστασης. Ο φόβος ότι μια ενέργεια μιας ριζοσπαστικής δημοτικής αρχής με συμμετοχή όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς πλην, δυστυχώς, του ΚΚΕ, μπορεί να ξυπνήσει μνήμες αντίστασης και να οδηγήσει σε ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης της δοκιμαζόμενης από τα μνημόνια και τον νεοφιλελευθερισμό μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, ξύπνησε για τα καλά σε ένα μεγάλο τμήμα του αστικού κόσμου. Και αυτό συνέβη διότι, στην πραγματικότητα, γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία!
Γνωρίζουν ότι στις 27 του Σεπτέμβρη 1941 δημιουργήθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το ΕΑΜ, που έμελλε να παίξει κυρίαρχο ρόλο στην οργάνωση του χειμαζόμενου ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής στη χώρα.
Γνωρίζουν ότι συσπείρωσε γύρω του με ταξικά κριτήρια όλους τους προοδευτικούς – δημοκρατικούς πολίτες της εποχής και ότι πάλευε για τη Λαοκρατία.
Γνωρίζουν ότι τα μηνύματά του παραμένουν ανεξίτηλα, παρά την καθεστωτική προπαγάνδα, αλλά και ότι δεν σβήνει με μια μονοκοντυλιά η σημασία του στην πολιτική ιστορία του λαού και του τόπου μας.
Φυσικά, παρά και τη νομοθετική αναγνώριση της Αντίστασης, κάτι τέτοιο δεν έχει περάσει απόλυτα στα σχολικά βιβλία, ακόμα και μετά το 1982, και δεν έχει μπολιάσει,έτσι, όσο θα έπρεπε όλες τις νεανικές συνειδήσεις, αλλά η πρόσβαση στη γνώση και το ενδεχόμενο της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης τους κάνουν να τρέμουν.
Αυτό, όμως, που τους τρομάζει πιο πολύ είναι ότι η δημιουργία του ΕΑΜ ήρθε ως λογικό αποτέλεσμα της αναγκαιότητας οργάνωσης της αντίστασης του ελληνικού λαού, ήρθε ως συνέχεια του αλβανικού έπους, των μαχών των οχυρών αλλά και των αυθόρμητων εν πολλοίς αντιστασιακών πράξεων των πρώτων ημερών της κατοχής.
Αυτό που τρομάζει, τελικά, είναι η διδακτικότητα της ιστορικής μνήμης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και η νέα πορεία στην οποία μπορεί να οδηγήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που νιώθει σήμερα τα δεσμά μιας «νέας κατοχής», μιας κατοχής που δεν ήλθε με όπλα και τη ναζιστική πολεμική μπότα, αλλά με τη γερμανο-Ε.Ε. οικονομική μπότα του χρέους.
Περιττεύει να πούμε ότι σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι εγχώριοι υπηρέτες, τόσο των πολεμικών όσο και των «οικονομικών κατακτητών», οι οποίοι, μάλιστα, πάντα πραγματοποιούν το «αγαστό τους έργο» με επίκληση της ευθύνης, του «ρεαλισμού» αλλά και του «εθνικού καθήκοντος»!
Τελικά, είναι να αναρωτιέται κανείς, ποιοί είναι αλήθεια αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την Εθνική Αντίσταση και ποιοί είναι αυτοί που παραχαράσσουν και αποκρύπτουν σκόπιμα την ιστορία...
*Ο Χρήστος Κασίμης είναι δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014
yianrigos@gmail.com- Επισκέπτης
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης