Η προγραμματική πειθώ του ΣΥΡΙΖΑ “έξω βάλλει τον φόβον” (ΕΠΟΧΗ 23/11/2014)

Η σταθερή καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση σε όλες τις δημοσκοπήσεις μετά το καλοκαίρι και η διευρυνόμενη απόστασή του από τη ΝΔ είχαν ως συνέπεια σημαντικές αλλαγές στην τακτική της κυβέρνησης.
Η επίμονη αναφορά στον κίνδυνο εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, τακτική που εφαρμόστηκε τον Ιούνιο του 2012 με σχετική επιτυχία, φαίνεται πως κρίνεται, εκ του αποτελέσματος, ατελέσφορη, τουλάχιστον στο βαθμό που δεν παράγει πια τον επιδιωκόμενο φόβο σε κρίσιμα τμήματα του εκλογικού σώματος.
Το βάρος από πλευράς κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής και των παρατρεχάμενων διαμορφωτών της κακής γνώμης άρχισε μεθοδικά να πέφτει στην τρομοκράτηση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή, μάλιστα, για τη στροφή αυτή υπήρξε η αποτυχία της απόπειρας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ με τη σκηνοθεσία μιας πρώιμης εξόδου από το μνημόνιο: «Φανταστείτε, τι έχει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν θα προβάλει τις απαιτήσεις του ως κυβέρνηση, τη στιγμή που η τρόικα, ούτε τον οικείο σ’ αυτήν Σαμαρά δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί, επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους,ως νέα γραμμή άμυνας.

Στον αστερισμό της συναίνεσης

Το επιμύθιο είναι ότι χρειάζεται ευρύτερη, εθνική συναίνεση, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες που υπερβαίνουν τις διαφορές των κομμάτων.
Αν, όμως, αυτό είναι το επιμύθιο, ποιος είναι ο στόχος; Ο συμβιβασμός με την ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα είναι πρώτος και με διαφορά, δεν επιτρέπει άλλο στόχο για τη νέα τακτική από την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση –αριθμητική και πολιτική– της δύναμής του. Έτσι ώστε να μην είναι σε θέση η νέα κυβέρνηση να εφαρμόσει το διακηρυγμένο πρόγραμμά της στη μεγαλύτερη έκτασή του τουλάχιστον.
Και πώς μπορούν να πετύχουν το στόχο αυτό; Παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ήδη από σήμερα διατεθειμένο, ή αναγκασμένο να βάλει τόσο νερό στο κρασί του, που να μη μένει τίποτα από το ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό των μνημονίων πολιτικό του μήνυμα, αυτό ακριβώς που έκανε την πολιτική του ελκυστική για τις λαϊκές τάξεις.
Εδώ υπεισέρχεται η «μεγάλη ιδέα» της εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης. Δεν χρειάζεται, μάλιστα, καν να επιτευχθεί αυτή η συναίνεση, να καταλήξει, δηλαδή, σε κάποια συμφωνία. Αρκεί ν’ ανοίξει η κουβέντα και ν’ αρχίσει ο χορός των διαρροών, των μύθων και των διαδόσεων των «καλώς πληροφορημένων πηγών», για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ ο μοναδικός χαμένος από μια τέτοια διαδικασία. Και μάλιστα τριπλά χαμένος.
Τριπλή αστοχία
Οι συντηρητικότεροι από τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του, τους οποίους διεκδικεί στη βάση ενός εναλλακτικού στη μνημονιακή καταστροφή προγράμματος ανασυγκρότησης, θα έχουν όλο και λιγότερους λόγους να αμφιβάλλουν για την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς θα βλέπουν τα κατ’ εξοχήν μνημονιακά κόμματα να αναζητούν συναινέσεις με την κατ’ εξοχήν αντιμνημονιακή πολιτική δύναμη. Θα είναι, έτσι, ευκολότερο να πεισθούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει τρόπος να απαλλαγούμε από τα μνημόνια, χωρίς να αλλάξουμε την ουσία της μνημονιακής πολιτικής. Δηλαδή, ότι δεν είναι ανάγκη να «διακινδυνεύσουν» μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ακόμα ευκολότερο να δεχθούν την αντιδημοκρατική, τη φασιστική στην ουσία της παραμυθία ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να δεχθούν με ρεαλισμό την πραγματικότητα που θέλουν να επιβάλουν οι δανειστές, και όχι την «επικίνδυνη» λαϊκή ετυμηγορία.
Χαμένος, λοιπόν, από τα δεξιά του ο ΣΥΡΙΖΑ. Χαμένος, όμως, και εξ αριστερών. Δεν χρειάζεται εκτενής επιχειρηματολογία και πλήθος πειστικών παραδειγμάτων, για να κατανοηθεί η απογοήτευση που θα επικρατήσει σε όσους πίστεψαν στις δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ και (έδειξαν ήδη ότι) είναι διατεθειμένοι να συνυπολογίσουν την ψήφο τους σε μια μεγάλη συσπείρωση πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων με στόχο μια κρίσιμη αλλαγή πορείας.
Χαμένος, τέλος, θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και μελλοντικά, ακόμα κι αν, παρόλ’ αυτά, διατηρήσει την πρώτη θέση στις εκλογές. Το πολιτικό στίγμα, το πολιτικό του πρόταγμα, και πάνω απ’ όλα το ουσιαστικό πολιτικό διακύβευμα των επόμενων εκλογών θα έχει θολώσει –και με δική του ευθύνη– τόσο, που δεν θα μπορεί να το επικαλεστεί έναντι εσωτερικών και εξωτερικών αντιπάλων. Η λείανση των αιχμών μέσα σε μια διαδικασία αναζήτησης ανύπαρκτων ουσιαστικά κοινών σημείων, αντί να διευρύνει το ακροατήριο, θα μειώσει τη βεβαιότητα, τις αντοχές και τη μαχητικότητα της απαυδισμένης πια μεγάλης πλειοψηφίας των λαϊκών τάξεων.

Μακριά από τακτικισμούς

Αυτά φαίνεται πως δεν τα λογαριάζουν σωστά, δεν τα μετρούν σε βάθος όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες δείχνουν να ερωτοτροπούν με την ιδέα των συναντήσεων προς συνεννόηση για την εκλογή προέδρου, τον ορισμό ημερομηνίας εκλογών ή ακόμα και για συμφωνίες για γενικότερα ζητήματα. Ακόμα κι αν το κάνουν για τακτικίστικους λόγους, με επιπολαιότητα κατά τη γνώμη μας, δεν μπορούν να αποτρέψουν τις πιο πάνω αρνητικές και βέβαιες συνέπειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένα πράγματα στην πολιτική έχουν τη δική τους δυναμική. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις μας, οδηγούν σε προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα. Σε συγκεκριμένους σκοπούς αντιστοιχούν συγκεκριμένα μέσα. Η ετερογονία μέσων και σκοπών δεν εξαλείφεται βουλησιαρχικά.
Δικαιολογημένα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η πολιτική γραμματεία όσο και ο πρόεδρός του, φρόντισαν να δηλώσουν τη διαφωνία τους με τέτοιες στάσεις. Αυτό που χρειάζεται να φροντίσουν τώρα, δεν είναι μόνο το πώς θα αποκρούσουν τις απόπειρες των αντιπάλων να μειώσουν την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη και από εκείνες τις θεματικές και κλαδικές ή τοπικές προγραμματικές επεξεργασίες και κινηματικές πρωτοβουλίες, που θα φέρουν πρωτογενώς και όχι εξ αντιδράσεως μόνο ευρύτερα κοινωνικά στρώματα πιο κοντά του, κάνοντας έτσι πιο πιθανή τη μεγάλη εκλογική νίκη του, τη νίκη της αριστεράς. Όχι μόνο στις επόμενες εκλογές, γιατί δεν πρόκειται να πείσει με μιας όλο τον κόσμο, αλλά και μέσα στην κοινωνία: πείθοντας με την διακηρυγμένη και εφαρμοσμένη πολιτική του ακόμα κι αυτούς που δεν τον ψήφισαν. Αυτούς ίσως τους έχει πιο πολύ ανάγκη. Αλλά δεν πρόκειται να τους πείσει με θεαματικές ή τακτικίστικες κινήσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Χ. Γεωργούλας