Πολιτική Απόφαση ΣΥΡΙΖΑ - τελικό κείμενο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
1. Το συνέδριο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) αποτελεί συνέχεια και τομή στην πορεία του, η οποία ξεκίνησε ήδη από το 2000, συνεχίστηκε με την ίδρυσή του το 2004 και σφραγίστηκε με την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης για την απαλλαγή του ελληνικού λαού από τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε αποικία χρέους και οδηγήσει στην περιθωριοποίηση τις δημιουργικές, κοινωνικές και παραγωγικές της δυνάμεις.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώνεται ως ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς για την ενίσχυση ενός ήδη ισχυρού, λαϊκού ρεύματος ανατροπής με στόχο την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εφαρμογή ενός προγράμματος κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το εναλλακτικό αυτό ριζοσπαστικό κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο, που θα εκφράζει και θα στηρίζεται στη συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών τάξεων με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, που θα διατυπώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες και θα δίνει φωνή στα ευρύτατα στρώματα των κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά αποκλεισμένων, θα οδηγήσει στην Κυβέρνηση της Αριστεράς και θα τη στηρίξει στην εξουσία.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
3. Η παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλισμού, μετά από δεκαετίες συσσώρευσης κερδών και μια τεράστια αναδιανομή πλούτου και εξουσιών υπέρ του κεφαλαίου θίγει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάθε χώρα και κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Η κρίση αυτή υπερσυσσώρευσης έχει κύρια χαρακτηριστικά τη διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, βασισμένη στην απρόσκοπτη κυκλοφορία του χρήματος, που οδηγεί στην υποταγή του πολιτικού προσωπικού στην οικονομική εξουσία, την εργαλειοποίηση και εμπορευματοποίηση της γνώσης και της πληροφορίας και τη βιοπολιτική λειτουργία του συστήματος. Ζούμε το λεγόμενο «δόγμα του σοκ», που σημαίνει επίθεση τέτοιας έκτασης και κλίμακας ώστε οι αντιστάσεις να φαίνονται ανίσχυρες ή να μην προφταίνουν να εκδηλωθούν. Για τη διατήρηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και της παγκόσμιας κερδοφορίας του επιστρατεύονται ακραία προγράμματα λιτότητας, δραματική συμπίεση και επισφάλεια της εργασίας, ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και επιχειρήσεων, καταστροφή μεγάλου μέρους των παραγωγικών δυνάμεων, δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών, ενίσχυση της καταστολής και των έκτακτων εξουσιών. Το επίπεδο της ανεργίας είναι περίπου 30%, στη δε νεολαία το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 60%, ενώ αυξάνεται επικίνδυνα η οικονομική μετανάστευση νέων επιστημόνων. Το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο εξακολουθεί να εξαντλεί τα περιθώρια κερδοφορίας του στις χώρες του «Τρίτου Κόσμου», όπου μαίνονται τοπικοί πόλεμοι και δημιουργούνται τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα.
4. Η Ευρώπη εμπλέκεται στη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που πλήττει τις λαϊκές τάξεις, με μεγαλύτερη σφοδρότητα στις χώρες του Νότου και του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ο λόγος ύπαρξης μιας Ενωμένης Ευρώπης επ’ ωφελεία των λαών της αρχίζει να χάνεται από τον ορίζοντα. Το ευρώ αντιμετωπίζεται κυρίως ως όχημα της γερμανικής πολιτικής, εντείνοντας τις ανισότητες μεταξύ χωρών και τις ταξικές ανισότητες, ενώ εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ασιατικά πρότυπα προς όφελος του κεφαλαίου. Το μέλλον της Ευρωζώνης αλλά και της ίδιας της Ενωμένης Ευρώπης καθίσταται διαρκώς περισσότερο επισφαλές. Ένας παγκόσμιος ακήρυχτος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη με τα κύρια νομίσματα να επιχειρούν να κατακτήσουν ευνοϊκές θέσεις. Η πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης αποσαρθρώνει τους δεσμούς μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό, τον αντιευρωπαϊσμό, οξύνει τις εθνικιστικές αντιπαραθέσεις και διευκολύνει την αναβίωση του φασισμού.
5. Στην Ελλάδα επιβάλλονται, με κυρίαρχο τον ρόλο της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή στρατηγική, από την τρόϊκα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σκληρότατα μέτρα που οδηγούν μεγάλα τμήματα του λαού σε ανθρωπιστική κρίση. Ο εθνικός πλούτος, τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες τίθενται σε καθεστώς ιδιωτικοποίησης/εκποίησης. Η παραγωγή καταρρέει, δεκάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν, οι δημόσιες υπηρεσίες διαλύονται, το κοινωνικό κράτος διαρκώς περιορίζεται, η υγεία, η παιδεία, η σύνταξη, η ασφάλιση αφαιρούνται από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Το αστικό κομματικό σύστημα, υπόλογο για σκάνδαλα και διαφθορά, στηρίζεται στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τις δυνάμεις καταστολής, επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που παραβιάζει κάθε δημοκρατική νομιμότητα.
6. Απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου αναπτύσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο κινήματα αντίστασης. Στην Ελλάδα ένα λαϊκό ρεύμα αγώνων για την ανατροπή έδωσε και δίνει τη μάχη ενάντια στα μνημόνια και το χρέος με μαζικούς όρους, στις πλατείες, στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πόλεις και στην ύπαιθρο, ανασυστήνοντας παλιά και δημιουργώντας νέα κοινωνικά κινήματα. Εμβληματικά αναφερόμαστε στις μεγάλες εργατικές απεργίες και διαδηλώσεις, στο κίνημα των «αγανακτισμένων», στο κίνημα στις Σκουριές και την Κερατέα, στον Έβρο, στα κινήματα ανυπακοής στα χαράτσια και τα διόδια, στο αντιφασιστικό κίνημα και στο κίνημα υπεράσπισης της ΕΡΤ.
Είναι σημαντικό ν’ αναφερθούμε στο μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύσσεται και συνεχώς πολλαπλασιάζεται σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Με το σύνθημα «κανένας μόνος στην κρίση» και στη βάση της ισοτιμίας - ο καθένας προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του και λαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του - δημιουργούνται πολύμορφες δομές και δίκτυα αλληλεγγύης, που απαντούν στα θέματα της τροφής, της υγείας, γενικά των άμεσων βιοτικών αναγκών. Δίπλα σ’ αυτό το κίνημα και συχνά σε συνεργασία αναπτύσσεται το «κίνημα χωρίς μεσάζοντες» που στηρίζει ταυτόχρονα τους παραγωγούς, οι οποίοι διαθέτουν τα προϊόντα τους και τους καταναλωτές, οι οποίοι αγοράζουν ελεγμένα προϊόντα σε χαμηλές τιμές.
Τα κινήματα στη χώρα μας συναντούν τα τεράστια σε μαζικότητα και μαχητικότητα κινήματα και τις λαϊκές εξεγέρσεις στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα στην Ισπανία και την Πορτογαλία, τα οποία δημιουργούν βάσιμες δυνατότητες ρήξεων στην Ευρώπη του κεφαλαίου και του νεοφιλελευθερισμού. Καθώς η κρίση έχει παγκόσμιες διαστάσεις οι αντιστάσεις πολλαπλασιάζονται διεθνώς. Οι αγώνες στην Ελλάδα συναντούν, επίσης, το κίνημα “Occupy Wall Street”, τις εξεγέρσεις στον Αραβικό κόσμο με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον συνεχιζόμενο αγώνα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη του αιγυπτιακού λαού και της Αριστεράς, καθώς και το κίνημα του λαού της Τουρκίας, που αμφισβήτησε με μαζικό, συγκρουσιακό τρόπο την αντιδημοκρατική εξουσία του Ερντογάν και τις κοινωνικές ανισότητες. Κινήματα αντίστασης κατά των ταξικών ανισοτήτων και υπεράσπισης της αξιοπρέπειας αναπτύσσονται σε όλο τον κόσμο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξέγερση της Βραζιλίας ενάντια στις ανισότητες και την προκλητική σπατάλη των μεγάλων έργων.


Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΤΑΣΕΙΣ
7. Ο σημερινός κόσμος είναι πολυπολικός αλλά όχι ειρηνικός και δίκαιος. Δίπλα στην ιμπεριαλιστική παρουσία των ΗΠΑ, που σήμερα υφίστανται περιορισμό της ισχύος τους, αναδύεται και επηρεάζει τις παγκόσμιες αντιθέσεις η Κίνα, μεταφέροντας μεγάλο μέρος των διεθνών εντάσεων στην Άπω Ανατολή. Οι χώρες που αποκαλούνται BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) μεταβάλλουν τις διεθνείς ισορροπίες και τους συσχετισμούς στους παγκόσμιους οργανισμούς, με τη Ρωσία να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σ’ αυτό το ασταθές γεωπολιτικό πλαίσιο κινείται, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υποτάσσει ολοένα και περισσότερο τις κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των κεφαλαίων. Η γερασμένη Ευρώπη, η οποία παράγει ολοένα και λιγότερο πλούτο και κινείται ανάμεσα σε δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τουρκία, η Κίνα, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, δεν έχει καμία προοπτική αν δεν ανατρέψει την αυτοκαταστροφική νεοφιλελεύθερη στρατηγική της.
Η Ελλάδα, ως χώρα του ευρωπαϊκού Νότου, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της ακραίας αυτής στρατηγικής της Ε.Ε., σε ανάλογη θέση με τις άλλες νότιες χώρες που υφίστανται την ίδια πολιτική. Είναι βαλκανική χώρα και συγχρόνως βρίσκεται στη διακεκαυμένη ζώνη της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, επομένως επηρεάζεται άμεσα από τις διεκδικήσεις και τις συγκρούσεις ισχύος οι οποίες εξελίσσονται σε σχέση με οικονομικά και γεωστρατηγικά επίδικα. Από τη θέση της στον ευρωπαϊκό Νότο απορρέει η κοινότητα συμφερόντων και η ανάγκη συντονισμένων κοινωνικών αγώνων και σχεδίων ανατροπής με τους λαούς των χωρών αυτών, στο πλαίσιο πάντα των κοινωνικών αντιστάσεων όλων των λαών της Ευρώπης στο σύγχρονο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Οι χώρες και οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου μπορούν να εμπνευστούν από τα βήματα οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας των χωρών της Λατινικής Αμερικής, που ακολουθούν ένα δύσκολο και αντιφατικό δρόμο αποδέσμευσης ή σχετικής ανεξαρτησίας από τους διεθνείς οργανισμούς κυριαρχίας.
Από τη θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο προκύπτει η ανάγκη επίλυσης όλων των ανοιχτών θεμάτων εξωτερικής πολιτικής στη βάση των κανόνων δικαίου και της ειρήνης, προς όφελος των κοινών συμφερόντων των λαών της περιοχής. Η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία και η επιθετική διπλωματία που ασκεί, ιδιαίτερα απέναντι στην χώρα μας, τείνει να πολλαπλασιάζει αιτήματα και διεκδικήσεις, συντηρώντας μορφές έντασης που εναλλάσσονται με διακηρύξεις φιλίας. Αλλά ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Οι σχέσεις καλής γειτονίας εμπεδώνονται με βάση την ειρήνη, την καλλιέργεια της φιλίας, τον αμοιβαίο σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων, το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την Κύπρο, που οι δεσμοί με την Ελλάδα παραμένουν ισχυροί, η στήριξή μας σε όλα τα θέματα τα οποία συνιστούν τις σημερινές απειλές εναντίον της είναι δεδομένη. Μετά την οικονομική επίθεση του Eurogroup, που αποτέλεσε αλλαγή παραδείγματος σε σχέση με τα ισχύοντα για τις καταθέσεις και το τραπεζικό σύστημα στην ΕΕ, η Κύπρος δοκιμάζεται οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά.
Η κρίση της Κύπρου απέδειξε ότι η σημερινή νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται έμπρακτα την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η πρωτοφανής για τα μεταπολεμικά δεδομένα καπιταλιστική κρίση και οι σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές δρουν ήδη αποσταθεροποιητικά και υπονομεύουν την ίδια την ύπαρξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, καθώς οι κυρίαρχες δυνάμεις παραβιάζουν με κυνικό και βάναυσο τρόπο ακόμα και το σημερινό θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Η Ευρώπη δεν μπορεί να ενοποιηθεί από τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, που καθιστούν την Ευρωπαϊκή Ένωση απεχθή και αποκρουστική στις λαϊκές τάξεις, αλλά από τις δυνάμεις της εργασίας, τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις.
Η προοπτική της Ελλάδας είναι συνυφασμένη με την προοπτική της Ευρώπης, στο πλαίσιο πάντα των ευρύτερων διεθνών εξελίξεων. Η επιβολή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει γεννήσει ήδη ένα ευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης και εξέγερσης, του οποίου το ελληνικό κίνημα αποτελεί μέρος. Η δική μας Ευρώπη βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής, είναι η Ευρώπη του Διαφωτισμού και της ριζοσπαστικής κριτικής του, των επαναστάσεων, του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας, των μαζικών κοινωνικών κινημάτων από τα κάτω. Στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα στην Ελλάδα και την Ευρώπη.


Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
8. Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα αρχίζει από την εποχή των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη, με χαρακτηριστικές πολιτικές τις ιδιωτικοποιήσεις «προβληματικών» επιχειρήσεων, την ελεγχόμενη άνοδο της ανεργίας και την ελαστικοποίηση της εργασίας, στις οποίες αντιτάχθηκαν το μαζικό κίνημα και η Αριστερά. Η διατήρηση μέχρι το 2008 υψηλών ρυθμών, ταξικά προσανατολισμένης και μονόπλευρης ανάπτυξης, που βασίστηκε στην απεριόριστη επέκταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στη διόγκωση του δημόσιου και ιδιαίτερα του ιδιωτικού δανεισμού και στη βοήθεια των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, διευκόλυναν τη νομιμοποίηση του αστικού μπλοκ εξουσίας, η οποία διαμορφώθηκε ήδη από τη μεταπολίτευση, και τη συναίνεση της πλειονότητας των μεσαίων στρωμάτων αλλά και σημαντικών τμημάτων της μισθωτής εργασίας.
Η κρίση που άρχισε το 2008 και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν άλλαξαν ριζικά το τοπίο. Όχι μόνο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση αλλά, επίσης, χρεοκόπησαν ή υπέστησαν επιδείνωση της θέσης τους μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Τα χρόνια των μνημονίων χάθηκαν 850.000 θέσεις εργασίας που χρειάστηκαν για να δημιουργηθούν 17 χρόνια με μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 4%. Η μαζική ανεργία, η δραματική μείωση μισθών και εισοδημάτων, η συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, ο αποκλεισμός του 30% του πληθυσμού από το δημόσιο σύστημα υγείας, τα θεσμικά και οικονομικά πλήγματα στη δημόσια εκπαίδευση, οι συνεχείς φοροεπιδρομές και η ιδιότυπη δήμευση της μικρής ιδιοκτησίας, η καταστροφή χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων υπέρ της συγκέντρωσης του κεφαλαίου, ολ’ αυτά οδήγησαν σε δομική κρίση απονομιμοποίησης την ακολουθουμένη μνημονιακή πολιτική και το πολιτικό σύστημα, διαμορφώνοντας το έδαφος για νέες κοινωνικές συμμαχίες και νέες πολιτικές εκπροσωπήσεις.
9. Η πρόταση της Κυβέρνησης της Αριστεράς ορίζει στο πολιτικό πεδίο τις νέες διαχωριστικές κοινωνικές γραμμές και υποδεικνύει τον εναλλακτικό δρόμο κοινωνικής σωτηρίας, κοινωνικής, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης σε όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι στρατιές των νέων με υψηλά προσόντα που δεν θα μπορέσουν να εργαστούν, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, συγκροτούν ένα κοινωνικό μπλοκ με ριζικά διαφορετικά συμφέροντα από το κυρίαρχο. Το κυρίαρχο μπλοκ έχει ως πυρήνα το κεφάλαιο, ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές: τραπεζικό, εφοπλιστικό, εμπορικό, βιομηχανικό - κυρίως στην εξορυκτική βιομηχανία - κεφάλαιο στους τομείς της ενέργειας και των τεχνολογιών αιχμής. Το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο των «μεγάλων έργων» και των «αποκλειστικών προμηθευτών» ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των ηλεκτρονικών και έντυπων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Το τρίγωνο της διαπλοκής αποτελείται από το καταρρέον πολιτικό σύστημα, τις χρεωκοπημένες τράπεζες και τα συστημικά υπερχρεωμένα media. Το πολιτικό σύστημα χρηματοδοτεί τις χρεωκοπημένες τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση με λεφτά των φορολογουμένων, κι αυτές δίνουν δάνεια στα συστημικά υπερχρεωμένα media τα οποία, με τη σειρά τους, στηρίζουν το πολιτικό σύστημα.
Στο οικονομικοκοινωνικό αυτό πλαίσιο, η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων της μεταπολίτευσης αποδιαρθρώνεται καθημερινά και συνεχώς αναζητούνται νέες νομιμοφανείς κυβερνητικές λύσεις. Η τελευταία τρικομματική συγκυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της Νέας Δημοκρατίας, που προσλαμβάνει τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά της παραδοσιακής δεξιάς, δεν εξασφάλισε λαϊκή συναίνεση. Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και η κατά περίπτωση στάση της επιτείνει τα αδιέξοδα των μνημονιακών κυβερνήσεων, που κινούνται στη δίνη του μη βιώσιμου χρέους, των αλλεπάλληλων μνημονιακών μέτρων και της εντεινόμενης υφεσιακής κατάστασης της οικονομίας, έχοντας αναλάβει ρόλο εντολοδόχων των δανειστών.
10. Η κρίση του πολιτικού συστήματος λόγω των μνημονιακών ταξικών πολιτικών, της διαπλοκής του με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και της διαφθοράς που φτάνει στα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια, οδηγεί στην υπέρβαση παραδοσιακών πολιτικών εντάξεων μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων. Στη θέση των παραδοσιακών εκπροσωπήσεων τείνουν να δημιουργηθούν δύο αντίπαλα πολιτικοκοινωνικά μπλοκ.
Από τη μία βρίσκεται το ενιαίο μπλοκ του δικομματισμού, που περιλαμβάνει τόσο ακροδεξιές όσο και κεντροαριστερές συνιστώσες, και το οποίο τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ενιαίας παράταξης, στενά διασυνδεμένης με το κράτος και τους μηχανισμούς ισχύος του. Στο ακρότερο σημείο αυτού του μπλοκ εντάσσεται η «αντισυστημική» ρητορεία και τρομοκρατική πρακτική της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, η οποία αποτελεί προπομπό ολοκληρωτικών εξελίξεων και συνιστά απειλή για τη δημοκρατία, τα κοινωνικά δικαιώματα και την ασφάλεια των πολιτών. Η Αριστερά ως ιστορικά ασυμφιλίωτη δύναμη και πολέμια του φασισμού πρωτοστατεί στην ανάπτυξη ενός ευρύτατου αντιφασιστικού αντιρατσιστικού κινήματος, τόσο με όρους ιδεολογίας όσο και πρακτικής (συλλογική δράση, αντιφασιστικές επιτροπές, επιτροπές περιφρούρησης κτλ).
Σήμερα, το μνημονιακό μπλοκ εμφανίζεται ως αναμορφωτής της κοινωνίας, προβάλλοντας με παραμορφωτικό τρόπο υπαρκτά προβλήματα και παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που το ίδιο δημιούργησε. Διχάζει με ηθικούς όρους την κοινωνία σε «καλή» και «κακή» και περιθωριοποιεί ένα μεγάλο μέρος της με σκληρά κριτήρια αποκλεισμών, εγκλεισμών, διωγμών και καταστολής. Καταστρατηγεί όλους τους ρητούς και άρρητους κανόνες διευθέτησης των αντιθέσεων και οδηγεί στα άκρα την αντιπαράθεση. Το μνημονιακό μπλοκ έχει διαλύσει την ελληνική κοινωνία, έχει αποδιαρθρώσει την οικονομία, έχει αποδυναμώσει την κρατική διοίκηση και έχει πλήξει βαθύτατα τη δημοκρατία. Μπροστά στην αναμενόμενη αντίδραση του κόσμου της εργασίας και της Αριστεράς η μνημονιακή παράταξη απαντά με γενίκευση των αδιεξόδων για τη ζωή των λαϊκών τάξεων, με προσφυγή στην ανωμαλία και την αντιδημοκρατική εκτροπή. Τους τελευταίους μήνες έχουν εκδοθεί δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που συνιστούν ευθεία βολή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς με αυτές καταστρατηγείται η αρχή της ίσης πολιτικής αντιμετώπισης και εξουδετερώνεται ο πολιτικός έλεγχος, δηλαδή η ευθύνη των κυβερνώντων απέναντι στη λαϊκή βούληση. Οι επιστρατεύσεις των εργαζομένων, οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις συνιστούν ευθεία βολή κατά της δημοκρατίας ενώ σπρώχνουν την κοινωνία σε βαθιά πολιτική και κοινωνική αστάθεια. Το αποτέλεσμα είναι η γενίκευση της κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής, η προβολή από το σύστημα αντιδραστικών αξιών και προτύπων συμπεριφοράς, η ενίσχυση του φασισμού και η προσπάθεια διχασμού του λαού.
Απέναντι στο προηγούμενο μπλοκ, συγκροτούνται ήδη οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας, τα εκατομμύρια των ανέργων, οι αυτοαπασχολούμενοι και τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου που εξουθενώνονται από την κρίση. Στο ίδιο μπλοκ εντάσσονται το κίνημα των πλατειών και τα πολύμορφα κινήματα που αναπτύχθηκαν στα χρόνια των μνημονίων, τα θεματικά κοινωνικά κινήματα (φοιτητικό, φεμινιστικό, ριζοσπαστικής οικολογίας), κινήματα - εστίες γενικευμένης αντίστασης, όπως στις Σκουριές και την ΕΡΤ, επίσης κινήματα που εκφράζουν ιδιαίτερες ταυτότητες, καθώς και νέα πολύμορφα και ελπιδοφόρα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτές τις δυνάμεις επιδιώκει να εκπροσωπήσει πολιτικά και να εκφράσει όσο πληρέστερα και επαρκέστερα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, επιδιώκει να ενώσει τη δράση του με τη δράση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ
11. Ο ΣΥΡΙΖΑ συντονίζεται με την κοινωνική κίνηση και τα λαϊκά αιτήματα για να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις του στην ανάπτυξη ενός μαζικού και πολύμορφου κοινωνικού κινήματος, που αποκρούει την κυβερνητική επίθεση στα μέτωπα όπου καθημερινά εκδηλώνεται, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα έρθει ως αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης λαϊκής κινητοποίησης και πρωτοβουλίας. Η εμπειρία από τον πρώτο μεγαλειώδη αντιμνημονιακό αγώνα των μεγάλων διαδηλώσεων και των πλατειών και η σχετική ύφεση του κινήματος που ακολούθησε, έδειξαν ότι ο αγώνας για την ήττα των μνημονιακών κυβερνήσεων θα διαρκέσει περισσότερο χρόνο. Είναι ανάγκη η επιλογή της ανατροπής και η πεποίθηση ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος από την κρίση να ριζώσουν σε όλους τους αρμούς της κοινωνίας και να διαμορφώσουν μια πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία.
12. Στο κοινοβουλευτικό πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσει πλούσια δράση αποκαλύπτοντας καθημερινά, με συστηματικό και αδιάσειστο τρόπο, την προωθούμενη πολιτική και τις αντιδημοκρατικές εκτροπές, πάντα σε συνεργασία με τους κοινωνικούς φορείς και τις κοινωνικές ομάδες που πλήττουν οι κυβερνητικοί νόμοι. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει νομοθετικές πρωτοβουλίες με τη σύνταξη νομοσχεδίων, κινητοποιώντας δυνάμεις που έχουν γνώση και εμπειρία, νομοσχεδίων τα οποία αποτυπώνουν επιμέρους στοιχεία της σημερινής και της μελλοντικής κυβερνητικής πολιτικής του. Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στην εκπόνηση του κυβερνητικού προγράμματος στη βάση του οποίου θα κινηθεί η Κυβέρνηση της Αριστεράς.

ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΙ
13. Οι προγραμματικές μας επεξεργασίες συμβάλλουν στη διαμόρφωση των σημερινών μετώπων αγώνα και ταυτόχρονα επηρεάζονται από τα νέα στοιχεία που οι αγώνες αυτοί αναδεικνύουν. Σε αυτή την κατεύθυνση:
13. 1. Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, το οποίο θα επουλώνει τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Πρώτο βήμα αποτελεί η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων. Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν.
13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.
13. 3. Υψώνουμε ασπίδα προστασίας απέναντι στην ανθρωπιστική κρίση. Δεν θα υπάρχει κανείς πολίτης χωρίς το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για την επιβίωσή του, χωρίς περίθαλψη και κοινωνική προστασία, χωρίς πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της τροφής και της αξιοπρεπούς κατοικίας. Δεσμευόμαστε ότι δεν θα επιτρέψουμε καμία κατάσχεση πρώτης κατοικίας λόγω χρέους.
13. 4. Προχωρούμε σε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, προτάσσοντας την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και την περιβαλλοντικά ασφαλή ανάπτυξη, με στόχο τη σταδιακή αύξηση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών. Συγκροτούμε πλήρες κτηματολόγιο και περιουσιολόγιο, για την αποκατάσταση της οικονομικής δημοκρατίας. Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας.
13. 5. Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας, με άρση του υπερσυγκεντρωτισμού στην Αττική και των ανισοτήτων ανάμεσα στις περιφέρειες και ανάμεσα στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο. Η παραγωγή, που εξειδικεύεται ανά τομέα και κλάδο και λαμβάνει υπ’ όψιν την περιφερειακή συγκρότηση της χώρας, θα βασιστεί στο δημόσιο τομέα, σε συνεταιριστικά και αυτοδιαχειριστικά σχήματα, εταιρίες λαϊκής βάσης, εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα αυτές με καινοτόμες δράσεις. Οι πόροι θα προκύψουν από ένα δίκαιο ριζοσπαστικό φορολογικό σύστημα, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε, από την πάταξη των τομέων της παραοικονομίας που συσσωρεύουν ανεξέλεγκτο πλούτο σε βάρος της εργασίας, από την περιβαλλοντικά ασφαλή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και την αύξηση της παραγωγής.
13. 6. Ακυρώνουμε τις περιβαλλοντοκτόνες ρυθμίσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων που αφορούν : στην εκχώρηση φυσικών πόρων (δικαιωμάτων εξόρυξης, αιγιαλού, δασών και φυσικών περιοχών) και άλλης περιουσίας του δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ, στις fast track διαδικασίες οι οποίες παρακάμπτουν την περιβαλλοντική, χωροταξική και αρχαιολογική νομοθεσία, στη νομιμοποίηση κάθε είδους περιβαλλοντικής αυθαιρεσίας καθώς και στις σκανδαλώδεις συμβάσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων.
Στον αντίποδα του ανταγωνισμού, της διαρκούς μεγέθυνσης και συσσώρευσης του καπιταλισμού, υποστηρίζουμε ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης που βασίζεται στην ισορροπία ανάμεσα στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες και τα φυσικά αποθέματα, διασφαλίζοντας την αναπαραγωγή και την αειφορία. Ο οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας μπορεί ν’ αποτελέσει σημαντικό στοιχείο ενός δικαιότερου πολιτικοκοινωνικού οράματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, που μπορεί να κινητοποιήσει μαζικά τους πολίτες για τη συγκεκριμενοποίηση και την εφαρμογή του.
13. 7. Στο πλαίσιο του σεβασμού της ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της και των δικαιωμάτων όλων των έμβιων όντων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προωθήσει σχετική νομοθεσία για την προστασία των ζώων, τη διασφάλιση των τόπων διαμονής και αναπαραγωγής τους, την απαγόρευση της κακοποίησης και της διαβίωσής τους σε μη αποδεκτές συνθήκες.
13. 8. Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη.
13. 9. Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου.
Σχετικά με τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και θα διεκδικήσει ριζικό επανακαθορισμό της στρατηγικής στο ζήτημα του εθνικού δικτύου σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Ειδικότερα : επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων και διεκδίκηση από τους παραχωρησιούχους των χρηματικών οφειλών στο δημόσιο, καθώς και δημιουργία δημόσιου φορέα με κοινωνικό έλεγχο για τη συνέχιση των έργων επέκτασης, βελτίωσης και συντήρησης των οδικών δικτύων.
13. 10. Προωθούμε πολιτικές αναδιάρθρωσης, εκσυγχρονισμού και ανασυγκρότησης των πολύ μικρών (κυρίως αυτοαπασχολούμενοι) και μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τη συμμετοχή και των εργαζομένων στις επιχειρήσεις, ώστε αυτές να συμβάλλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την αντιμετώπιση του εκρηκτικού προβλήματος της ανεργίας.
13. 11. Προωθούμε ένα νέο εναλλακτικό μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης με κοινωνική ανταποδοτικότητα που θα απαντά στις ανάγκες των εργαζομένων, των μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων και των τοπικών κοινωνιών, θα προστατεύει τους τουριστικούς πόρους (φυσικούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς) και θα αναδεικνύει την πολιτιστική μας κληρονομιά και την ιδιαίτερη περιβαλλοντική ταυτότητα της χώρας μας. Θα στηρίξουμε κλαδικές πολιτικές για τον τουρισμό, την επανάκτηση αναπτυξιακών εργαλείων υπό δημόσιο έλεγχο, την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου σε ετήσια βάση, τον ποιοτικό μαζικό τουρισμό σε συνδυασμό με εναλλακτικές μορφές τουρισμού ήπιας ανάπτυξης και την απεξάρτηση από τους μεγάλους tour operators. Στοχεύουμε στη λειτουργική συνέργεια του τουρισμού με άλλους κλάδους της οικονομίας, με στόχο τη διαμόρφωση μιας ολιστικής εθνικής στρατηγικής για τον τουρισμό. Στο πλαίσιο των πολιτικών αυτών θα ρυθμιστούν οι δομές του τουριστικού φορέα.
13. 12. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πρωταρχικό ζήτημα η εξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας/αυτάρκειας. Γι’ αυτό προωθούμε μια νέα ριζοσπαστική πολιτική στον αγροτικό τομέα, μέρος της οποίας αποτελεί η αναδιανομή της αγροτικής γης (δημόσιας, εκκλησιαστικής ή μεγάλης ιδιωτικής). Επιδιώκουμε τη μείωση των τιμών των πρώτων υλών, τη στροφή στην παραγωγή επώνυμων πιστοποιημένων προϊόντων, ενισχύουμε την ολοκληρωμένη διαχείριση και τη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Στόχος είναι η διασφάλιση της απασχόλησης και ενός σταθερού και ικανοποιητικού εισοδήματος στην οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση και τους μικρομεσαίους αγρότες, ιδιαίτερα τους νέους. Προχωρούμε στην εκ βάθρων ανασυγκρότηση του συνεργατισμού, των συνεταιρισμών και των επαγγελματικών οργανώσεων, με δημοκρατικές διαδικασίες και συμμετοχή των αγροτών.
Διεκδικούμε μια ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική που θα διασφαλίζει την πρόσβαση σε υγιεινά τρόφιμα, με σταθερές και δίκαιες τιμές και οικολογικά βιώσιμες μορφές παραγωγής. Αυτό σημαίνει ριζική αναθεώρηση της ΚΑΠ με αύξηση του προϋπολογισμού για την ποιοτική γεωργία, αναδιανομή των πόρων υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των μεσογειακών προϊόντων, τιμές πάνω από το κόστος παραγωγής, σύνδεση των ενισχύσεων με την παραγωγή και την ποιότητα των προϊόντων, στήριξη των ορεινών και νησιώτικων περιοχών, τέλος ολική απαγόρευση των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών. Επιδιώκουμε το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων να τεθεί σε νέες βάσεις εκτός ΠΟΕ, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, με προτεραιότητα στην τοπική και περιφερειακή παραγωγή, τον έλεγχο των πολυεθνικών και των πολιτικών ντάμπιγκ, την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και της ισότιμης συνεργασίας μεταξύ των χωρών.
13. 13. Αποκαθιστούμε και ενισχύουμε το κοινωνικό κράτος και τον εκδημοκρατισμό των λειτουργιών του: προστασία της εργασίας, των ανέργων, της περίθαλψης, της πρόνοιας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Το ασφαλιστικό σύστημα, που αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης, χρειάζεται τεράστια ανασυγκρότηση με άξονες την ενίσχυση της εργασίας, τον έλεγχο της εισφοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της ασφαλιστικής βάσης και με αρχές την καθολικότητα, την αλληλεγγύη, τον δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα υπό την εγγύηση του κράτους και την τριμερή χρηματοδότηση.
13. 14. Διασφαλίζουμε πλήρως τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και των δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (κέντρα υγείας, μονάδες υγείας του ΕΟΠΥΥ, δομές ψυχικής υγείας, κέντρα πρόληψης και απεξάρτησης), διατηρούμε και αναπτύσσουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας και δομών πρόνοιας υψηλής ποιότητας, προσιτό σε όλους, στο κέντρο και στην περιφέρεια. Εγγυόμαστε την ικανοποιητική λειτουργία και αναδιοργάνωση της δημόσιας περίθαλψης και τη δωρεάν καθολική πρόσβαση όλων των κατοίκων της χώρας - ντόπιων και αλλοδαπών - στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανεξάρτητα από την εργασιακή ή ασφαλιστική τους κατάσταση. Επείγουσα πολιτική προτεραιότητα αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ η πλήρης υγειονομική κάλυψη του ανασφάλιστου πληθυσμού και η μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα για τους χρονίως πάσχοντες και κάθε ασθενή που βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
13. 15. Λαμβάνουμε άμεσα μέτρα κατά της ακρίβειας, με έλεγχο των τιμών στις πηγές διαμόρφωσης του κόστους προϊόντων και υπηρεσιών, με παράλληλα μέτρα κατά των μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών καταστάσεων στην αγορά και με καθιέρωση ενός γνήσιου τιμάριθμου που θα αποτυπώνει τις πραγματικές αυξήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Εφαρμόζουμε ιδιαίτερα αυστηρό έλεγχο στα πετρελαιοειδή.
13. 16. Καταργούμε όλες τις ρυθμίσεις και κρατικές δομές έκτακτης ανάγκης, τα αυταρχικά και κατασταλτικά νομοθετήματα και αναδιοργανώνουμε σε βάθος το πολιτικό σύστημα, εξαλείφοντας κάθε εστία διαφθοράς και διαπλοκής, τηρώντας με συνέπεια τη διάκριση των εξουσιών, τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους και αποκαθιστώντας την εύρυθμη και διαφανή λειτουργία όλων των συναφών θεσμών. Αναβαθμίζουμε τη δημοκρατική δομή και λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο επίπεδο του κεντρικού κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, θεσπίζοντας την απλή αναλογική και εισάγοντας μορφές άμεσης δημοκρατίας. Η θεμελίωση ενός νέου αυτοδιοικητικού χάρτη, που θα αντικαθιστά τον Καλλικράτη, η αναθεώρηση του Συντάγματος σε δημοκρατική κατεύθυνση, με βάση την αρχή της επικουρικότητας και η συναφής πολιτειακή αναθεμελίωση αποτελούν στόχους μας.
13. 17. Επαναφέρουμε και αναβαθμίζουμε το θεσμικό πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις και το πλαίσιο συλλογικής διαπραγμάτευσης. Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, η προστασία από τις απολύσεις, η αναβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών, η κατάργηση της μαύρης, επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας, η ενίσχυση του ρόλου των συνδικάτων και η ελεύθερη και ακώλυτη άσκηση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας, αποτελούν πυλώνες της πολιτικής μας και της παραγωγικής διαδικασίας. Χρειαζόμαστε, και θα κάνουμε τα πάντα για να ανασυνταχθεί, ένα αυτόνομο, ταξικό, μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα εδράζεται στις αξίες της Αριστεράς για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, διαφάνεια και δημοκρατία. Η προώθηση της δημοκρατίας στους τόπους εργασίας, η καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, ανεξάρτητων από το συνδικαλιστικό κίνημα, με εκπροσώπους των εργαζομένων που θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται από εκείνους, αποτελούν βασικούς στόχους μας.
13. 18. Αλλάζουμε ριζικά τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης σε επίπεδο κεντρικού κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης καθιερώνοντας τη δημοκρατία, την αποκέντρωση, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, ελέγχοντας τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τον κομματισμό και τις πελατειακές σχέσεις. Εγκαθιδρύουμε διαδικασίες δημοκρατικού προγραμματισμού και κοινωνικού ελέγχου σε όλες της βαθμίδες της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης. Επανεξετάζουμε τη διοικητική δομή σε περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο και εξασφαλίζουμε τους αναγκαίους πόρους για την άσκηση του κοινωνικού και αναπτυξιακού ρόλου περιφερειών και δήμων. Καθιερώνουμε ένα νέο πλαίσιο εργασίας με κατοχύρωση της μονιμότητας και με σταθερές εργασιακές σχέσεις.
13. 19. Ο πολιτισμός αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ πνευματικό και υλικό πλούτο, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη πολιτισμική παραγωγή, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και ουσιαστικό παράγοντα ανάπτυξης και δημιουργίας. Η κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι συνυφασμένη με την πολιτιστική αναγέννηση. Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα γράμματα και οι τέχνες, η πολιτιστική κληρονομιά, η παιδεία, τα έθιμα, οι παραδόσεις, και άλλα στοιχεία της καθημερινής ζωής, αλλά εξίσου οι εργασιακές σχέσεις, οι μορφές κοινωνικής επικοινωνίας, η λειτουργία του δημόσιου χώρου, γενικά οι διάφορες πτυχές της κοινωνικής συμβίωσης και παραγωγής. Στηρίζουμε την επιστημονική έρευνα, τα γράμματα και τις τέχνες, τη διατήρηση και ανάδειξη της πολιτισμικής κληρονομιάς, όλες τις μορφές πολιτισμού, αναμορφώνοντας υπάρχοντες και δημιουργώντας νέους θεσμούς, επαρκώς χρηματοδοτούμενους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασφαλίσει την καθολική πρόσβαση στα πολιτισμικά αγαθά σε όλους/ες, με ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση της «πολιτισμικής φτώχειας» και τον αποκλεισμό των φτωχών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων από τη δυνατότητα παραγωγής και απόλαυσης των προϊόντων του πολιτισμού. Θα στηρίξει, επίσης, και θα ενθαρρύνει την ερασιτεχνική πολιτισμική δημιουργία και τον μαζικό αθλητισμό, καταπολεμώντας την εμπορευματοποίηση, τον παραγοντισμό, τον πρωταθλητισμό και όλα τα αρνητικά τους παρεπόμε